39 weken hebben we gedemonstreerd met zwarte vlaggen, de flinkere mensen op Balfour bij de woning van Netanjahoe, de wat minder ondernemenden op tientallen bruggen en kruispunten door heel Israël.

Het hoofddoel was om op het gevaar te wijzen dat de democratie hier langzaamaan verdwijnt en dat we afstevenen op dictatoriaal fascisme. Daarnaast werden er bij die demonstraties ook stemmen gehoord dat het tijd was voor Netanjahoe om met zijn hele kliek op te stappen en plaats te maken voor nieuwe en frisse geluiden, mede ten aanzien van de eindeloos voortdurende bezetting van onze Palestijnse buren. Al deze bewegingen komen nu tot hun einde met de verkiezingen, waar de stem van het volk zal worden gehoord.

De laatste weken ging ik met minder enthousiasme met mijn vlag aan de slag, en ik ben bang dat die stem van het volk minder frisse wind brengt dan we al die weken hebben gehoopt, dat we more of the same zullen zien. Een meerderheid van de Israëlische bevolking is best tevreden met onze voormannen.

Op de ochtend van de verkiezingen heb ik alle spandoeken en leuzen bij de ingang van ons huis verwijderd.

Over de exit polls, die ons in eerdere jaren al eens flink hebben gefopt, zal Salomon Bouman voor Crescas zijn licht laten schijnen. De definitieve uitslag kan nog wel een week op zich laten wachten.