De scheidingsmuur komt nu bij u aan huis. In Londen is er gedurende de kerstdagen een enorme scheidingsmuur opgezet, op initiatief van onder anderen Jeff Halper die al jaren actief is in het Israeli Committee Against House Demolition (ICAHD). Wie meer wil weten hierover kan mooi googlen onder ‘replica of separation wall in London’. Wat een interessante belevenis om zo’n acht meter hoge muur, weliswaar van karton, voor twee weken voor je huisdeur te hebben. Misschien leidt dat tot beter begrip van het Israëlisch-Palestijnse geschil. Als er nou ook nog een doorlaatpost bij kan, met een 'carrousel', het nauwste draaihek in de wereld, dan geeft dat nog een mooiere indruk. In Londen gaat dit samen met nogal anti-Israëlische uitleg. Volgens mij is dat totaal overbodig. Laat de voorbijlopende wandelaar vooral zijn eigen conclusies trekken. Het zou aardig zijn om met honderd meter apartheidsmuur de Kalverstraat door midden te snijden, of iets in die geest.
Een onverwachte ontwikkeling – de orthodoxie zoekt toenadering tot New Profile, een organisatie waarin mijn vrouw Annelien zeer actief was. Even in het kort voor de nieuwe lezers: de orthodoxe Joden van Israël moeten, geheel tegen hun zin, in het Israëlische leger dienen, ten bate van gelijkheid en broederschap. Dat is klaargestoofd in de nieuwe coalitie van onze regering. Veel van die jongelui zien daar niets in en zoeken manieren om zich hier uit te wurmen. Toevallig heeft de feministische, anti-militaristische organisatie New Profile zich, naast andere activiteiten, een naam verworven om dienstweigeraars te helpen bij het ontlopen van militaire dienst. De klantjes van NP waren tot nu toe idealistische, bevlogen jongeren, die het opnemen van de wapenen tegen hun medemens niet zagen zitten, ofwel bezwaren hadden tegen medewerking bij de onderdrukking van een buurvolk. Ik kan daar best begrip voor opbrengen. Dit is dus een geheel nieuw huwelijk tussen volkomen andere werelden. Kijken hoe dat gaat lopen.
En dan nog een woordje over de academische boycot. Ik denk dat een economische boycot geen slecht idee is, vooral als hij de settlers raakt. Er zijn natuurlijk ook daartegen makkelijk argumenten te vinden - het zou de Palestijnse arbeiders benadelen in hun werkkring bij de Joodse werkgevers op de bezette Westelijke Oever en zelfs tot werkloosheid leiden bij deze toch al onderbetaalde groep. Een boycot werkt uit de aard der zaak nooit puntsgewijs. Maar de academische boycot, in zijn algemeenheid, dunkt me zijn doel voorbij te schieten. Juist in die wereld zitten heel wat weldenkende linkse personen en het afsluiten van de mogelijkheid tot gesprek is bedenkelijk. Het is zeker waar dat sommige Israëlische academische instellingen bijdragen aan de bezetting door contracten met het leger en andere kwalijke plannen in dienst van de separatie ontwikkelen, en daartegen zou misschien met meer succes direct kunnen worden opgetreden.
A happy new year.
