Gezondheidszorg in de Gazastrook

Eldad Kisch

vrijdag 8 december 2017

Physicians for Human Rights, zo langzamerhand welbekend bij mijn lezers, zag zich dezer dagen genoodzaakt een formele eis in te dienen bij het Israëlische ministerie van Gezondheid en bij COGAT (de autoriteit die de bezette gebieden bestuurt en coördineert) om de behandeling van medische aanvragen van bewoners van Gaza te bespoedigen. De medische situatie in Gaza is schrijnend; aan alles is tekort, vooral aan diagnostiek en behandeling van kanker. Dit is duidelijk ter plaatse vast gesteld door onze artsen van PHR, en natuurlijk door OCHAoPt (United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs - occupied Palestinian territory). Ik heb daarover ook eerder geschreven in mijn columns. Die verwijzingen komen dus steeds vaker en urgenter.

Een onderzoek bij Palestijnse vrouwen uit Gaza die moeten worden behandeld voor kanker, wijst uit dat in iets meer dan de helft van de gevallen de Israëlische toestemming om de Gazastrook uit te reizen zó laat arriveert, dat mensen hun afspraken voor behandeling missen. En dit gaat niet of nauwelijks over behandeling in Israëlische instellingen, maar over de ziekenhuizen op de westelijke Jordaanoever (zeg maar gewoon: de bezette gebieden) en in Oost-Jeruzalem. Het betreft hier dus uitsluitend toestemming tot doorreis, geen verblijf in Israël. Deze trage ambtenarij leidt tot onvolledige behandeling, tijdverlies met voortschrijdende ziekte en tot sterfgevallen.

Het probleem is dat de bewoners van de Gazastrook een speelbal zijn van politieke verwikkelingen, en niet alleen Israël is hierin schuldig, maar ook Egypte doet flink mee met deze wurggreep, om weer andere politieke redenen.

In Ha’aretz van zondag schreef Amira Hass een uitgebreid artikel over kinderen met kanker uit de Gazastrook, die de dupe worden van deze trage behandeling van uitreisverzoeken. De specifieke voorbeelden die zij geeft zijn pijnlijk, vooral als je bedenkt dat al dit leed met íets meer goede wil zou kunnen worden vermeden.

Amira Hass vermeldt getallen van traagheid die zij ontleent aan de bevindingen van de WHO. In de maand juni van dit jaar liepen er 1.920 medische verzoeken tot uitreisvergunningen. Daarvan werden er 951 goedgekeurd, 20 geweigerd, en 949 waren nog niet beantwoord op de dag dat de patiënten zich moesten melden bij het ziekenhuis. Van deze laatste categorie waren er 222 aanvragen voor kinderen onder de achttien, en 113 voor patiënten ouder dan zestig jaar. De beschikbare getallen voor de maand september tonen geen wezenlijk verschil. De totale aantallen van dit jaar zijn drie maal hoger dan vier jaar geleden, toen de situatie in de Gazastrook nog redelijker was.

De Israëlische veiligheidsdiensten verschuilen zich achter het excuus “veiligheid”. Er zijn inderdaad sporadische gevallen bekend waarbij evident misbruik is gemaakt van deze medische mogelijkheid. Het is natuurlijk ook waar dat kinderen niet alleen reizen, en dat zij worden begeleid door volwassenen die een controle ondergaan. Met iets meer goede wil …!

Wij van PHR proberen te helpen waar we kunnen, met hier en daar succesvolle interventie, maar onze invloed is zeer beperkt. Het onderwerp is dringend en Amira Hass kwam op maandag weer op dit onderwerp terug in een krantenartikel.

Het is droevig en uitzichtloos.

8 + 3 = ?

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.