Obama naar Israël

Salomon Bouman

vrijdag 8 februari 2013

Wat wil Israëls kabinetsformateur, de oude politieke vos, Benjamin Netanyahoe? Meent hij het als hij zegt dat hij een regering wil vormen die op vrede met de Palestijnen aanstuurt? Ik heb mijn twijfels. Het is alweer enkele jaren geleden dat hij zich tijdens een rede voor de Bar-Ilan Universiteit uitsprak voor een twee-staten-oplossing, Israël naast Palestina. Er is niets van terecht gekomen. De uitbreiding van de nederzettingen ging ongestoord door en nieuwe werden aangekondigd. Sindsdien is het Midden-Oosten in een draaikolk van veranderingen terecht gekomen. Amerika weg uit Irak, ook binnenkort uit Afghanistan, revoluties in Egypte, Tunis, Libië, een burgeroorlog in Syrië en verder weg een Franse interventie in Mali, tegen Jihadisten.

Vanuit Washington is het gezien dit patroon van verandering en geweld van groot belang het Israëlisch-Palestijns conflict te stabiliseren. President Obama gaat het proberen. Hij stuurt niet alleen zijn kersverse minister van buitenlandse zaken John Kerry meteen naar Jeruzalem en Ramallah, maar heeft besloten deze lente zelf te komen in een poging Israël en de Palestijnen nader tot elkaar te brengen. Eindelijk zou je zeggen.

Speelt Netanyahoe aan het hoofd van een nieuw te vormen coalitieregering daarop in? Hij heeft zich in ieder geval laten ontvallen een vredesregering te willen vormen. Kennelijk dringt het tot hem door dat de Iraanse atoomdreiging zo concreet wordt dat het hoog tijd wordt zich via een Palestijnse oplossing tegen dat gevaar te dekken. Dat is mijn interpretatie. Ik ben benieuwd hoe het uitpakt, hoe hij er in slaagt een dergelijke regering te vormen. Met of zonder de nieuwe ‘Er is toekomst partij’ van Yair Lapid. Waarom misschien zelfs zonder deze partij, de tweede in grootte in de Knesset en niet van een vredesvisie gespeend. Omdat, zo lees en hoor ik, Lapid de ambitie heeft premier te worden. Waarom zou Netanyahoe een dergelijk paard van Troje in zijn coalitie opnemen als er ook andere opties zijn? Misschien weer met ‘De Beweging’ van Tsipi Livni die op buitenlandse zaken zou kunnen en willen terugkeren? Zij is toch de vredesvrouw van Israël! Wait and see, is de boodschap. Netanyahoe heeft politiek water in zijn handen, laten we wachten tot het in zijn handen bevriest, er een regering is, bedoel ik.

De vertrekkende minister van defensie Ehoed Barak heeft bewust, onbewust, opzettelijk of niet, ik weet het niet, in het buitenland de regels van de Israëlische censuur geschonden. President Bashar al-Assad mocht er toch alleen maar naar raden welke mogendheid zijn land bombardeerde? Natuurlijk wisten ze in Damascus wel dat het Israëlische straaljagers waren die een groot militair lab nabij de hoofdstad aanvielen, en kennelijk ook een konvooi Syrische wapens voor Hezbollah in het zuiden van Libanon. Barak heeft de winst van het tactisch zwijgen verspeeld. Syrië weet nu uit de mond van Barak dat de aanval het bewijs is dat, als het Israël ernst is, het land tot actie over gaat. En dus kan het in nood verkerende Syrische regiem zich tot zijn volk wenden en om eenheid tegen Israël smeken, een afleidingsmanoeuvre van de burgeroorlog. Syrië kan dreigen wat het wil, het kan Israël met raketten bestoken, ja dat kan, maar Israëls superieure luchtmacht maakt in dat verscheurde land korte metten met de Syrische luchtmacht en tankdivisies. Een grote mond wèl in Damascus, en Teheran ook, maar - en dat is mijn uitgangspunt - daar blijft het bij. Ik wens u goede nachtrust.

7 + 1 = ?
Beste Salomon ik kan het niet laten je ondanks je vele jaren journalistieke ervaring op incongruenties te moeten wijzen, maar met wie in de PA moeten Netanyahu/Livni/Lapid over vrede spreken, met de 4,5,6 jaar overtijd zijnde president Abbas en de even over consumptie datum zijnde rest van de PA die geen verkiezingen durven uit te schrijven aangezien ze zowel hun lucratieve baantjes kwijt raken en de kans bovenproportioneel groot is dat Hamas ook in de gebieden aan de macht komt? Vrede kan pas ontstaan bij een bottum up situatie, als via scholing de palestijns-arabische kinderen niet meer tot haat worden opgevoed (zie de passage in de column van Soesan).

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Columns 0000

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.