Asscher

Salomon Bouman

vrijdag 24 juni 2016

NRC-Handelsblad heeft vanuit een journalistiek oogpunt boeiende onderzoeksjournalistiek gepleegd. Een jaar lang hebben twee journalisten van de krant, onder wie Leonie van Nierop, oud-correspondente in Israël, geploeterd om te bewijzen dat een minister de wet heeft overtreden.

De minister van sociale zaken, Lodewijk Asscher, heeft volgens de krant met medeweten van premier Mark Rutte AOW-gerechtigde Nederlandse kolonisten de hand van de liefde boven het hoofd gehouden. De wet is duidelijk: de uitkering van de AOW voor deze categorie kolonisten moet worden gekort omdat zij in bezet gebied wonen dat volgens het internationale recht geen deel uitmaakt van de staat Israël.

Het gaat volgens NRC slechts om 81 Nederlanders die zich in bezet gebied hebben gevestigd en aanspraak maken op de AOW waarvoor ze hebben betaald.
Het ging de onderzoekjournalisten niet om Israël in een kwalijk daglicht te stellen maar om ‘gerechtigheid’, zoals Leonie van Nierop zei. Een minister mag de wet niet naar zijn persoonlijke voorkeur of emotie aanpassen.

Het parlementaire debat over deze zaak toonde aan dat minister Asscher minimale politieke schade heeft opgelopen. Parlementariërs uit de linker hoek hadden geen begrip voor het argument dat er onder de AOW-gerechtigden in bezet gebied ook overlevenden van de Holocaust zijn.

Als het puntje bij paaltje komt, hebben volgens minister Asscher slechts vier AOW-ers die in bezet gebied en/of in het geannexeerde deel van Jeruzalem wonen, onrechtmatig een uitkering gekregen waarop had moeten worden gekort. Dus geen 81 zoals NRC schreef. En, zo zei hij, de Kamer had eerder besloten dat Holocaust-slachtoffers waar ook ter wereld, dus ook in bezet gebied, een volledige AOW-uitkering krijgen. Ik weet niet wat het vervolg van deze storm in een glas water is. Heeft NRC documenten waaruit blijkt dat minister Asscher de Kamer onjuist heeft ingelicht?

Aan de reacties heb ik gemerkt dat het blootleggen van deze affaire naar anti-Israëlgevoelens riekt. NRC heeft trouwens, als het om begrip voor Israël gaat, geen goede naam in Joodse kringen.

Het ging de onderzoeksjournalisten niet om Israël direct of indirect te pesten, maar om het sjoemelen met de wet aan te tonen. Dat is de taak van de journalistiek.
Zo kwamen Israëlische media er achter dat premier Benjamin Netanjahoe tijdens een bezoek aan New York zijn haar voor 1.600 dollar had laten knippen! Dat was ook een staaltje geslaagde onderzoeksjournalistiek. De onthullingen over de buitensporig luxueuze levensstijl van Benjamin en Sarah Netanjahoe houden aan. Zou Benjamin wel eens de eenvoudige woning van David Ben Goerion hebben bezocht of op bezoek zijn geweest bij Menachem Begin? En bij Golda Meir, die voor Kissinger zelf in haar keukentje koffie zette? Die tijden zijn voorbij. De Netanjahoe’s leven op zo’n grote voet, daar past geen normale schoen op. En wat doet dat met zijn politieke denken?

7 + 4 = ?
Als de heer Bouman, die ik jaren lang graag toe hoorde als Israël correspondent van de radio in de jaren zestig, ook zijn speurwerk tot in de puntjes had verzorgd, dan had hij tenminste bij de, als vaststaand feit geschreven regel: ".... omdat zij in bezet gebied wonen dat volgens het internationale recht geen deel uitmaakt van de staat Israël. " een juridische relativering erbij gezet zodat een ieder begrijpen kon dat dit "feit" niet door iedereen als vaststaand wordt gezien! Even een beknopt overzicht hoe velen zoals wij, Zionisten en burgers van Israël de zaken zien: Jeruzalem en Judea & Samaria (door onze vijanden "Westbank" genoemd) was tot 1922 deel van het Turks, Ottomaanse Rijk dat zich in WWI bij de asmogendheden aansloot en uiteenviel na verlies van WWI. De overwinnaars Engeland en Frankrijk verdeelden het Midden-Oosten in twee invloedssferen en tekenden op kaarten nieuwe grenzen van op te richten landen zoals o.a. Irak, Syrië, Libanon. Dit "onderonsje" werd historisch bekend als het Sykes-Picot verdrag van 1916. In het door de pas opgerichte Volkerenbond gehouden vredesconferentie in San Remo in 1922 werden Franse en Britse protectoraten en mandaten opgezet. Brittannië kreeg in het hele gebied ten zuiden van het Franse mandaat voor Syrië en Libanon en ten noorden van het reeds opgerichte protectoraat Saoedi-Arabië en ten westen van het nieuwe land Irak, de taak het mandaat voor Palestina op te richten waarbij de Balfour verklaring van 1917 (waarin de Britse regering beloofde in dit gebied een joodse tehuis te stichten) als integrale opdracht werd ingevoegd. Het probleem was echter dat niet gespecificeerd werd of het het hele gebied, of slechts een deel (en welk deel precies) van het mandaat, hiermee bedoeld werd. In 1923 werd reeds het gedeelte ten oosten van de rivier de Jordaan afgesplitst van het mandaatgebied en als protectoraat van het emiraat Trans-Jordanië opgezet met een emir uit Saoedi-Arabië. Tevens werd bepaald dat het verboden was voor de Joden om zich hier in dit protectoraat te wonen of zich te vestigen. Reeds in 1920 begon de moefti van Jeruzalem, Amin Al-Husseini, al met haat te prediken tegen de Joden hetgeen culmineerde in de pogrom van Hebron in 1929 waarbij 70 Joden werden afgeslacht en vernielingen aan joods bezit in het gehele mandaatgebied plaats vonden. Hij begreep, tegelijk met, maar wel onafhankelijk van, een andere leider in Europa (jawel, Adolf Hitler, jimach schemo wezichro! "=moge zijn naam en herinnering uitgewist worden!") dat antisemitisme oftewel Jodenhaat de beste energiebron voor politieke invloed is. De Joden (die toen Palestijnen genoemd werden door de Arabieren die zichzelf Arabieren of Syriërs noemden) begrepen dat een burgeroorlog tegen hen gevoerd werd en begonnen zich te organiseren in militair opgezette actiegroepen om zichzelf en de joodse bevolking te verdedigen In 1937 kwamen de Britten, na bittere gevechten waarbij zijzelf tot doelwit werden door zowel Joden alsook Arabieren, tot het inzicht dat het gebied opgesplitst moest worden in tweeën, te weten een Joods en een Arabisch gebied en het plan kreeg de naam van de voorzitter van die commissie, Arthur Peel. Toen het mandaat na 25 jaar afliep in 1948 was WII al voorbij en was de Volkerenbond overgegaan in de Verenigde Naties die alle verplichtingen en verdragen van de voormalige Volkerenbond overnam. Zodoende werd 29 november 1947 in de Algemene Vergadering een stemming gehouden om in het gebied van het Britse Mandaat volgens het verdelingsplan van Peel twee staten op te richten: een Joodse staat en een Arabische Staat. Deze resolutie werd aangenomen (de bekende resolutie 181, VN verdelingsplan voor Palestina) en door de Joodse bevolking in Brits Palestina geaccepteerd, maar niet door de Arabische landen! De rest is de bekende geschiedenis van de onafhankelijkheidsoorlog waarin de Joden tegen 5 Arabische landen moesten vechten om niet in de tweede Holocaust uitgemoord te worden door legers en bendes die goed opgeleid waren en wel door gevluchte nazi's die in het Midden-Oosten hoog geplaatste posities aangeboden kregen om de Arabieren te leren hoe je Joden moet uitroeien. Volgens internationaal prominente juristen zoals Alan Dershowitz is daarom het gebied van Jeruzalem en Judea & Samaria (ook Gaza) tot de dag van vandaag nog steeds betwist gebied dat nog nooit onder wettelijke, soevereine macht is geweest sinds het mandaat in 1948 na 25 jaar ten einde liep. In andere woorden, dit gebied dat in de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog door het Trans-Jordaanse leger werd veroverd is nooit legaal Trans-Jordaans bezit geweest! Gaza is in 2005 ontruimd en volledig overgedragen aan de PA en moet daarom sindsdien buiten beschouwing gelaten worden in PA betreffende zaken, aangezien HAMAS en PA vijandelijke groeperingen ten aanzien van elkaar zijn. Dat Trans-Jordanië in 1948 dit gebied onmiddellijk de Westbank ging betitelen (je kunt moeilijk zo'n gebied "Judea" -Joods- blijven noemen, nietwaar?), annexeerde en de naam van het koninkrijk Trans-Jordanië in Jordanië veranderde, werd alleen erkend door Brittannië (logisch....) en Pakistan (toen al een extreem islamitische Staat). Israël bevrijdde na 19 jaar in 1967 dit gebied in de Zesdaagse oorlog waarin Jordanië Israël aanviel, zelfs nadat Israël via geheime kanalen koning Hussein waarschuwde zich niet in te mengen of de consequenties te aanvaarden. In de twee bilaterale vredesverdragen die Egypte (1979) en Jordanië (1994) met Israël sloot werden de internationale grenzen tussen die twee landen en Israel vastgelegd met uitzondering van de Gazastrip en Judea & Samaria wiens grenzen met Israël in toekomstige vredesonderhandelingen met de Palestijnen (de Arabieren in Israël, Gaza en Judea & Samaria noemen zich sinds 1964 Palestijnen) overeengekomen moesten worden. Egypte en Jordanië hebben dus formeel afstand gedaan van deze gebieden en hebben geen vorderingen meer op Israël hieromtrent! Sinds 1993 onderhield Israël met een delegatie van Arabieren uit de gebieden onderhandelingen in Oslo en werden twee verdragen gesloten waarbij in het laatste verdrag (Oslo II) o.a. Judea en Samaria in 3 gebieden werd verdeeld: gebied A, gebied B en gebied C. Gebied C kwam volledig onder Israëlisch bestuur (civiel als ook veiligheid), gebied A volledig onder PA bestuur (civiel als ook veiligheid). PA=Palestijnse Autoriteit, het nieuw opgerichte bestuur van Arabieren in de gebieden. Tussen gebied A en gebied C bestaat een soort bufferzone, genoemd gebied B dat onder PA bestuur staat en voor veiligheid het Israëlisch militaire gouvernement verantwoordelijk is. Ter zijner tijd zou ook de PA volledige soevereiniteit krijgen over gebied B. Tot zover de geschiedenis. Het ondertekenen van het verdrag tussen Israël en de PA in Washington 1994 werd door de EU officieel bijgewoond en zodoende is de EU wettelijk verplicht dit verdrag erkennen, te impliceren en zich naar de paragrafen te richten in alle toekomstige bilaterale betrekkingen tussen de EU, Israël en de PA. De consequenties van het Oslo II verdrag heeft de EU volkomen ter zijde geschoven en doet alsof het gehele gebied van Judea & Samaria Arabisch gebied is, daar uit volgend illegaal door Israël bezet en zodoende Israël zich tegen de conventie van Genève verstoot en de conceptie rondbazuint dat Israël dagelijks in dit gebied oorlogsmisdaden pleegt! Deze vijandelijke en partijdige buitenlandse politiek zal historisch als een zwarte bladzijde in de moderne geschiedenis van Europa opgeslagen worden!!! Het wordt daarom volgens vele Nederlandse, Joodse expats, zoals ik en ook talloze, over de wereld verspreide Zionisten, hoog tijd dat fatsoenlijke landen, zoals Nederland zich graag wil laten voordoen, het voorbeeld van Brittannië volgen en de EU verlaten opdat ieder land zelf kan beslissen of het een onpartijdige, evenwichtige Midden-Oosten politiek wil bedrijven of niet. De Joden hebben elk redelijk vredesplan sinds 1937 (het verdelingsplan van Peel) en daarna ook de VN resolutie 181 van 1947 geaccepteerd, maar tot de dag van vandaag is nog steeds elk vredesinitiatief door Arabisch land of PA geboycotteerd. De EU buitenlandse politiek t.o.v. Israël is buitensporig negatief, bevooroordeeld en zelfs vijandig. Ook Nederland staat niet achter en is er als de kippen bij als Israël weer eens veroordeeld moet worden. De hypocrisie schreit ten hemel! Tot de dag van vandaag weigert elk PA politicus een toekomstige JOODSE staat te erkennen. De Pa politici doen alsof zij een Israël met grenzen achter de Groene Lijn (demarcatielijnen oftewel wapenstilstandslijnen van de onafhankelijkheidsoorlog van 1948) willen accepteren, maar tegelijk onder geen enkele voorwaarde dit Israël als een joodse staat willen accepteren. Zij propaganderen ook openlijk dat in Judea en Samaria geen enkele Jood mag blijven en dat het recht op terugkeer (eventueel restitutie) van alle Palestijnse vluchtelingen van 1948 (ondertussen met 2, 3 en 4 generatie zo'n 7 miljoen.....) naar hun voormalige woonplaatsen in Israël een absolute voorwaarde moet zijn bij elke toekomstige onderhandelingen. Daarom weigeren ze ook al enkele jaren elke optie of gelegenheid om in gesprek te komen met Israël. Deze week was onze president Rivlin in België op staatsbezoek. Ook Abbas, de inofficiële (hij is al 7 jaar over zijn wettelijke ambtsperiode....) PA president bezoekt op het ogenblik Brussel. Maar sloeg een gelegenheid af om Rivlin te ontmoeten voor een gesprek: QED. De Jodenhaat en antisemitische hetze via media wordt openlijk door de PA gevoed en is direct verantwoordelijk voor de ongelooflijke moordaanslagen door Palestijnen van wel haast elke leeftijd dagelijks sinds haast een jaar voortduren en gedurende de haast 100 jaar dat het conflict bestaat tienduizenden Joden het leven heeft gekost. Dat dit ook tienduizenden Arabieren het leven gekost heeft, telt helaas in de Arabische mentaliteit niet. In de laatste 5 jaar zijn hier nog geen 150 km. verder weg zo'n vijf honderd duizend doden gevallen, ja een half miljoen!!! Ik heb het over de verschrikkelijke burgeroorlog in Syrië waarvan jullie nu sinds verleden jaar ook al in betrokken zijn. Er wordt van honderd duizenden Syrische vluchtelingen in Europa gesproken, maar wereldwijd zijn er meer dan 10 miljoen Syrische vluchtelingen...... Ik kan nog uren doorgaan met het opsommen van makkelijk te verifiëren feiten die nooit in Nederlandse media verschijnen (afgezien van artikelen van de joodse journalist Leon de Winter), maar ik laat het deze keer hierbij. Het is toch al een behoorlijk lange 'longread' geworden......

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Columns 0000

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.