Bij de bakker

Renée Citroen

vrijdag 5 maart 2021

Ik deed net mijn fiets van het slot na een bezoekje aan de bakker voor het lekkere brood dat de bezorgdienst van AH niet heeft, toen een vrouw mij aansprak.
- Mooi weer he? Ik woon meestal in Spanje en ben blij dat de kou weer voorbij is. Wat vindt u nu van de mensen in Nederland? U ziet er ontspannen uit, maar lang niet iedereen is dat, merk ik.

Ik houd niet zo van mensen die mij ongevraagd aanspreken, maar merkwaardig genoeg ga je van zo'n vriendelijke opmerking meteen aardig terug doen.

Ik antwoordde dat ik vond dat men hier inderdaad vaak nogal opgefokt is de laatste tijd, gauw boos op van alles, de regering, de coronaregels, de dichte winkels.
- Is dat in Spanje ook zo, vroeg ik.
- In Zuid-Spanje is alles open, de winkels en de restaurants, waarom hier niet? Dat komt door al die media, daardoor raken de mensen zo snel geraakt.
- Tja, de situatie is ernstig, zei ik.

Tot nu toe was het een vriendelijk gesprekje van twee mensen die het min of meer eens waren en samen wat klaagden.
- Hoezo ernstig, zei ze, mijn vader moest worden geopereerd in Madrid en het hele ziekenhuis stond leeg. Mijn dokter zegt dat de Britse variant niet bestaat en dat vaccineren onzin is.

Oei, een virusontkenner, de eerste die ik in het wild tegenkwam. Maar ik heb een krachtig wapen: mijn dochter die ic-arts is en die gelukkig is ingeënt.
- Mijn dochter ziet mensen doodgaan, zei ik, ze konden het maar net aan de afgelopen tijd.

Dat werkte; ze mompelde wat.
- Ach ja, dan zie je het natuurlijk anders, met een dochter op de ic. Maar de media laten niet alles zien en ook in Italië is alles open, waarom doen ze dat hier nou niet?

Ik maakte toen maar aanstalten om weg te gaan en zij draaide zich om naar iemand anders en begon opnieuw haar verhaal.

Ik fietste weg. Ik had nu gemerkt hoe dat gaat: je komt met een geldig argument en de ander ziet het als een ander gezichtspunt en blijft bij haar eigen mening.

De ontkenners zien hun mening voor waarheid aan en de waarheid voor een mening. En toch was de Spaanse expat vriendelijk, dat maakte het zo gevaarlijk. Waren het maar allemaal fanatieke gekken, dan hoefde je ze niet serieus te nemen, nu zijn ze onzichtbaar, zulke áárdige mensen …

8 + 2 = ?

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.