Amsterdam en Tel Aviv

Harry van den Bergh z”l

vrijdag 26 juni 2015

In de Gemeenteraad van Amsterdam woedt een waar politiek gevecht over de vraag of de stad een stedenband moet aangaan met Tel Aviv en ook Ramallah op de Palestijnse West Bank. Wanneer het gaat om een vorm van evenwichtigheid over Israël, dan heb ik Groen Links en de Socialistische Partij allang afgeschreven. Allang gevangen in misplaatste solidariteit met uitsluitend de Palestijnen! Gelukkig zijn partijen als VVD, CDA en D’66 voor een stedenband. Zij moeten geprezen worden voor een heldere houding. Ik denk en ik weet dat zij oprechte motieven hebben voor de stedenband. Mag ik daaraan toevoegen: dat kan ook nauwelijks anders wanneer men weet dat Amsterdam ook stedenbanden heeft met een Turkse stad. Turkije dus dat al 30 jaar Noord-Cyprus bezet! En wat gedacht van de zuivere motieven van links wanneer men weet dat ook Bejing tot de gelukkige kring behoort van steden die een band hebben met Amsterdam. En niet te vergeten Casablanca, in een land met een achterlijke politieke structuur en fikse onderdrukking van mensenrechten! Dat alles roept de vraag op wat mijn eigen partij, de Partij van de Arbeid mankeert nu bij het recente debat in de Gemeenteraad deze club van verlichte lieden liet weten tegen een stedenband met Tel Aviv te zijn en dat nadat het voorstel van B&W maandenlang was voorbereid en de eigen gereputeerde Burgemeester van der Laan het voorstel presenteerde. Ik begrijp de tactische manoeuvre heel goed om Ramallah in het triootje de derde partner te maken. Dat was om puur politieke redenen: een beetje vredesbeleid, hoewel Ramallah Amsterdam echt niets te bieden heeft. Omgekeerd daarentegen heel veel en daar ben ik blij mee.

Ik erger mij kapot aan de rol van mijn eigen partij en ik vraag mij af waarom dat zo is. Ik begrijp dat fractievoorzitter Marjolein Moorman betoogt dat Amsterdamse wethouders natuurlijk naar Tel Aviv mogen reizen: mogen deelnemen aan de Gay Parade, mogen profiteren van de bulk van energie en dynamiek van startups in Tel Aviv en mogen genieten van de stranden van tel Aviv. Dat gebeurt sowieso al op grote schaal en wat is dan het verschil met een stedenband met Tel Aviv? Mij prangt de vraag waarom in dit duidelijke geval een partij als die van mij met verschillende maten meet als het gaat om andere stedenbanden waar men om redenen van democratie en mensenrechten geen vraagtekens bij zet.

Daar is uiteraard de afkeer van het beleid van de regering van Israël ten aanzien van de Palestijnen. Ik deel goeddeels deze afkeer. Het is een beleid dat zonder twijfel een oplossing voor het Palestijns-Israëlische probleem niet naderbij brengt. Overwegingen van internationaal-politieke aard hebben echter nooit gegolden bij andere stedenbanden. En terecht, want deze aanpak sluit elke mogelijkheid uit om contacten te onderhouden op stedelijk en niet-politiek niveau.

Ik denk dat de kern van de zaak in mijn eigen partij toch ook te maken heeft met het volgende. In de PvdA zijn tal van Nederlanders actief met een Marokkaanse of Turkse achtergrond. Ik heb gewoon vastgesteld dat per definitie verreweg de meeste van hen te allen tijde tegen Israel zijn. Hoe groot de ellende in de Arabische wereld ook is, zoals heden ten dage het geval is, men reageert alleen met woede en razernij op wat Israël doet. Zelfs wanneer men de belangen van Ramallah, zoals in dit geval, schaadt! De aanzienlijke groep Nederlanders van allochtone afkomst is zeker bij de linkse partijen een politieke factor van betekenis geworden. Er is geen reden om daar op deze manier vrolijk over te zijn!

Dat brengt mij op mijn laatste overweging. Het Amsterdamse Stadhuis waar men besluit over de stedenband met Tel Aviv ligt midden in de voormalige Joodse wijk van Amsterdam. Zelf werd ik om de hoek geboren in de Rapenburgerstraat. Vele tekenen van dit verleden zijn op tal van plekken in de stad gelukkig zichtbaar. Amsterdam is onverbrekelijk verbonden met dat prachtige en ook zo pijnlijke Joodse verleden. In welke mate voelt links Amsterdam zich nog verbonden met dit verleden en begrijpt het de betekenis ervan? Ook van een mogelijke band van Amsterdam met Tel Aviv?

Uit Amsterdam werden tienduizenden Joodse Amsterdammers weggevoerd uit dat andere gebouw om de hoek van het stadhuis. Van hen die overbleven, woont er nu een aantal in Tel Aviv. Die te bezoeken is een morele plicht van elk lid van de Gemeenteraad van Amsterdam!


P.S. Ik vernam zojuist dat burgemeester van der Laan een stedenband zal voorstellen zonder het zo te noemen. Dat voorstel zal wel worden aangenomen. Ik heb een bittere smaak in de mond!

8 + 3 = ?
Verschijnt dit alleen in Crescas? Zo ja, jammer. Lees zojuist een artikel van Elma Drayer in VK over hetzelfde onderwerp.
Bitter in de mond, maakt het hart NIET gezond. Manja Croiset auteur,
Citaat: "[Ik keur het beleid van de Israëlische regering af omdat het] zonder twijfel een oplossing voor het Palestijns-Israëlische probleem niet naderbij brengt." Met zulke woorden maken uw partij en u telkens opnieuw sluikse propaganda tégen Israël en vóór de PLO, terwijl u inmiddels zou moeten weten dat die organisatie de vernietiging van Israël in woord en daad nastreeft. De PLO-vlag die ook in demonstraties in Nederland wordt meegedragen symboliseert de gedachte 'Wég met Israël', en de leuze 'Palestina vrij' betekent gewoon 'Dood aan de Joden'. In het kantoor van Mahmoud Abbas hangt een grote landkaart van 'Palestina' dat het gehele gebied van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee omvat. Het Israëlische beleid jegens de PLO is legitiem. Gezien het bovenstaande heeft de misleidende uitdrukking 'het Palestijns-Israëlisch probleem' die u en uw partij hanteren dus dezelfde abjecte betekenis als 'die Judenfrage'. Bah, en nog eens bah!
Ten eerste wil zeggen dat ik het volledig met Michael Jacobs eens ben. Ten tweede hoeft voor mij die hele stedenband niet meer. Amsterdam heeft laten zien waar men staat. Hypocriet gedoe daar pas ik voor. Men zegt zo tolerant te zijn, maar doet het niet. De publieke opinie is erg belangrijk, ook als die totaal verkeerd is en zelfs anti-semitisch. Men wil het conflict tussen Israel en de Arabieren niet naar Amsterdam halen, en doet daarmee precies wat het 70 jaar geleden deed. Men doet alsof ze van niets weten. Vandaar dat ik zeg, dat het niet hoeft. Er is een redden waarom ik in Israel woon, en de gemeenteraad heeft dat nog eens goed laten zien.
Ontroerend zijn Harry's woorden over het Amsterdamse Stadhuis dat "midden in de voormalige Joodse wijk ligt". "Zelf werd ik om de hoek geboren in de Rapenburgerstraat......uit dat andere gebouw om de hoek van het Stadhuis werden tienduizenden Joodse Amsterdammers weggevoerd. Van hen die overbleven, woont er nu een aantal in Tel Aviv. Die te bezoeken is een morele plicht van elk lid van de Gemeenteraad van Amsterdam!" Met andere woorden toen zijn de Amsterdamse Joden in de steek gelaten en nu worden we opnieuw in de steek gelaten. Daaraan wil ik toevoegen dat de betrokken Amsterdamse politici waarschijnlijk geen flauw benul hebben waarover het hier gaat.
Het is bewonderenswaardig dat Harry van den Bergh nu eindelijk ontdekt heeft dat zijn partij met twee maten meet. Er hangt al jaren een luchtje rond die partij, die groot geworden is door de Joodse inwoners van Amsterdam, waarvan weinig huidige leden en bestuurders weet hebben. Als de PVDA nu afhankelijk is van Amsterdammers die moslim zijn, moeten ze de naam maar veranderen Partij van de Allochtonen.

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.