Misschien heeft u gemerkt dat ik al een tijdje niks van mij heb laten horen. Hoewel ik het heerlijk vind om deze stukjes te schrijven, lukte het mij de afgelopen tijd gewoonweg niet. Achter de computer zitten lukte mij amper, laat staan om woorden te vinden voor een goede column.
Zoals sommigen van jullie wellicht weten heb ik in maart 2020 corona gekregen. Hoewel ik geen overgewicht heb, geen zware onderliggende ziektes en nog maar 32 was, ben ik er heel ziek van geworden. Wekenlang kon ik amper verder lopen dan van mijn bed naar het toilet. Ademen voelde alsof iemand hele strakke banden om mijn borst had gedaan en ik kreeg het gevoel bijna te stikken. Nu heb ik al eens vaker longontsteking gehad maar zó ziek heb ik mij nog nooit gevoeld.
Normaal kan je na een ziekte langzaam weer je conditie opbouwen. Nu merkte ik echter dat ik, elke keer als ik maar één kleine stap te ver ging, meteen weer heel hard drie stappen terug werd gegooid. Weer extreme benauwdheid, moeheid die nog het beste te beschrijven valt als het dragen van een maliënkolder van zestig kilo (iets wat voor iemand die zelf maar vijftig kilo weegt niet te harden is), verwardheid en nog veel meer.
Intussen zijn we bijna twee jaar verder. Nog steeds heb ik te maken met de bovenstaande gevolgen. Ik kan nu ongeveer vier uur werken per dag, daarna weet ik niet meer waar ik ben. Als ik dan toch doorga, kan ik erop rekenen dat ik de paar dagen erna amper mijn bed kan uitkomen. Voor iemand die echt houdt van haar werk, een passie heeft voor contact met mensen en het liefst 24 uur per dag doorgaat, is dit verschrikkelijk.
Mensen zijn vaak verbaasd als ik dit aan ze vertel. Als je mij ziet ben ik vrolijk, druk, enthousiast en geef ik mijn volle honderd procent. Daarna stort ik in.
En ik ben niet alleen, twee hele goede vriendinnen, beiden begin dertig, hebben dezelfde klachten, een van hen nog erger dan ik. Daarnaast zit ik in een groep vanuit de LJG met lotgenoten, grappig genoemd “coronajoden”, om ervaringen te lezen. Zo fijn om te merken dat je niet alleen staat, dat je ervaringen worden gedeeld door anderen.
Want alleen dat voel je je soms. Als je weer hoort dat corona slechts gevolgen heeft voor mensen van boven de zeventig of met overgewicht. Maar we zijn niet alleen, het lijkt nu alsof ongeveer tien procent van de mensen die corona krijgen, na meer dan een half jaar nog symptomen heeft. Jongeren met milde klachten in het begin lopen nog meer risico op Long COVID. Alsjeblieft, het is geen grapje, pas op!
