Als volwassen kinderen moesten we regelmatig grenzen stellen aan de bemoeizucht van onze ouders. Ze lieten niet na te zeggen dat ze het beste met ons voor hadden. Ze maakten zich regelmatig hevige zorgen over ons. Mamma was een Jiddisje Memme en daarbij, zo stelden wij vast, hadden Vader noch Moeder zelf ervaring hoe het is om volwassen kind te zijn met ouders die het beste met je voor hebben. Want nebbisj, zij hadden hun ouders verloren in de oorlog.

Nu ben ik niet meer zo zeker of dat de reden was waarom het wel eens botste tussen ons en onze ouders. Ook ik ben nu in de positie van ouder met allang volwassen kinderen. Ik waak ervoor op hun terrein te gaan. In ieder geval doe ik er mijn best voor. Ik ben mij er terdege van bewust dat ieder mens zijn of haar eigen weg gaat en die weg ook zelf wil vinden. Maar je kinderen, dat is toch wat anders. Pas las ik dat er bij de geboorte van een kind een zorghormoon vrijkomt, waardoor je de verzorging van je kind goed op je kunt nemen en aanvoelt als het kind problemen heeft. Heel nuttig met een hulpeloze baby die al je zorg en aandacht nodig heeft. Maar zodra ze beginnen te roepen: Mamma, zelf doen! moet je al beginnen met het eeuwige onderdrukken van dat zorghormoon.

Die hele lange weg naar het volwassen worden van je kinderen, het is hel! Te zien hoe ze als blinden hun weg zoeken, van de weg raken, zich stoten, vallen en weer opstaan (goed zo, goed zo, roep je braaf, maar liever had je gezien dat ze zonder kleerscheuren zouden raken). En af en toe kun je het toch niet laten en moet je een eitse, raad geven. Een hele geruststelling te weten dat ik, Jiddisje Memme, het niet was, maar mijn zorghormoon dat niet anders kon dan trachten het kind - 45 jaar inmiddels - op de weg te houden. Want raad nemen ze niet aan en in het beste geval horen ze niet wat je zorghormoon je laat zeggen. Een van mijn kinderen gaf mij laatst nog het, voor mij, dubieuze compliment, dat ik hem de ruimte heb gegeven om zijn eigen fouten te maken. O ja, en al die keren dat je zei, ‘hè, Mamma bemoei je er niet mee? Mamma, zelf doen.’ Niet gehoord, dus. Ik zou niet verbaasd zijn wanneer op een dag het anti-zorghormoon gevonden wordt. Met de kinderen gaat het onbeschrieje onberoefen goed. Hun hormonen functioneren prima.