Heuvel 69

Jansje Stodel

vrijdag 25 juni 2010

Ze lagen al drie dagen ingegraven op heuvel 69 (1), de jongens en meisjes van de Hagana en vochten als leeuwen tegen de overweldigende overmacht aan Egyptische troepen. Alleen 's nachts ebde de strijd wat en konden sommigen even de ogen sluiten. De veldtelefoon, zo'n groot apparaat dat met moeite de berg op was gezeuld, weigerde dienst. Tevergeefs wachtten ze op hulp van buiten. Het had een strategische plek geleken met uitzicht naar alle kanten. Maar nu waren ze omsingeld en floten de kogels voortdurend om hen heen. Hoelang zouden ze het nog volhouden? Ze waren toe aan hun laatste munitie. Ze waren allang gestopt met aanvallen en probeerden alleen nog maar de vijand ervan te weerhouden om nog dichterbij te komen.

Hun commandant was een jonge kerel afkomstig uit het verwoeste Europa, die als zo velen, illegaal voor de Britten, het land was binnen gekomen. Hij had de vernietigingskampen overleefd en verbleef moederziel alleen in een 'displaced persons camp' zonder doel of uitzicht op een betere toekomst, totdat hij op een wankele boot naar Palestina werd gebracht. Meteen bij aankomst had hij zich gemeld voor de Hagana. Nu was het moment gekomen om te laten zien wat hij waard was. Stilletjes kroop hij naar zijn nog overgebleven kameraden en legde ze zijn plan voor. Ze zouden hun laatste kogels gebruiken voor een list, die de vijand de indruk zou geven dat ze op het laatst toch versterking hadden gekregen. De vijand moest daarvoor nog wat dichterbij komen. Op het moment van de aanval floot hij. Tegelijk begonnen ze te schieten. De vijand droop af. De commandant richtte zich op en keek met stoere blik en kuiltje in de wilskrachtige kin over het veroverde land uit. Hij vocht voor Israël en had zich niet laten doden.

In het kleine bedompte zaaltje gingen de lichten weer aan. De snorrende filmprojector werd uitgezet. Ik was 10 jaar. Issur Danielovitch, bekend onder zijn artiestennaam Kirk Douglas was in mijn leven gekomen.
Van slachtoffer tot overwinnaar was het impliciete motto van de film. We waren er van groot tot klein gevoelig voor. De volwassenen, de slachtoffers werden er door gesterkt en gaven geld voor zover in hun vermogen lag. Het was niet voor niets een propagandafilm voor een zionistisch doel. En ik nam mij voor, om later als ik groot zou zijn, naar Israël te gaan en er mijn land te gaan verdedigen. Voor Kirk met het kuiltje in de kin hield ik een blijvend zwak.

(1) Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 was op de zuidoostelijk van Ashdod gelegen heuvel 69 een commandopost gevestigd. Er werd zwaar gevochten tussen Egyptische troepen en de Givati brigade, destijds onderdeel van de Hagana en nu van de IDF. Op de top is een monument herinnerend aan de hier geleverde strijd. Zie ook: jewishvirtuallibrary.org

7 + 1 = ?
Ik heb diezelfde film in Indonesië gezien. In Batavia (heette toen wellicht al Djakarta). Wanneer precies kan ik me niet herinneren.

Columns 2015

Columns 2011

Columns 2010

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.