Women Who Work
Gepubliceerd op: 22 juli 2021
Crescas heeft per november 2020 de agenda-functie van KUNSTENISRAËL overgenomen. Daarmee bieden we een podium aan de Israëlische kunst die in Nederlandse theaters en musea en bij andere organisaties voor kunst en cultuur te zien is. Israëlische kunst behoort tot de wereldtop en verdient een prominente plek in de Nederlandse kunstwereld, in alle genres, van dans tot muziek en van literatuur tot de beeldende kunsten.
De New-Yorkse galerie Fort Gansevoort presenteert Women Who Work, een solotentoonstelling met schilderijen van Zoya Cherkassky. Omdat deze tentoonstelling volledig online plaatsvindt, is ze digitaal toegankelijk voor bezoekers van over de hele wereld.
Zoya Cherkassky werd geboren in Kiev en groeide op in de Sovjet-Unie. In 1991 emigreerde ze naar Israël. Kenmerkend voor haar werk is het visuele landschap van haar jeugd. In de vele tentoonstellingen die ze reeds realiseerde, waaronder Lost Time, From Ukraine to Israel en Soviet Childhood, komt dit thema als een rode draad terug. Wat ook opvalt, is haar voorliefde voor felle kleuren. Cherkassky’s nieuwste expositie Women Who Work is net zo kleurrijk, maar lijkt over een ander onderwerp te gaan: hedendaagse vrouwelijke sekswerkers.
De reeks schilderijen is geïnspireerd door het gruwelijke verhaal van Viktor Mokhov, beter bekend als de 'Skopin Maniac'. Hij ontvoerde twee tienermeisjes in 2000, hield hen vier jaar vast in zijn ondergrondse bunker en verkrachtte hen voortdurend. Hij werd uiteindelijk ontdekt en zat 17 jaar in een Russische gevangenis. Bij zijn vrijlating, eerder dit jaar, behandelden de Russische media Mokhov als een beroemdheid. Dit tot grote ergernis van mensenrechtenactivisten over de hele wereld.
Cherkassky nam dit verhaal als uitgangspunt voor de tentoonstelling Women Who Work en combineerde dat met de verhalen van Oost-Europese sekswerkers die ze observeerde in haar woonplaats Tel Aviv. In de schilderijen benadrukt de kunstenares belangrijke onderwerpen als gender-gerelateerde machtsdynamiek, uitbuiting en schaamte. Tegelijkertijd presenteert ze een wereldbeeld waarin haar hoofdpersonen niet louter als archetypes worden gedefinieerd.
