Onze Jiddisje Mama: een terugblik
Gepubliceerd op: 24 juni 2021
Zondag 20 juni was het dan eindelijk zover: onze online themadag Onze Jiddisje mama.
Wie erbij was, kan terugkijken op een middag en avond die ons aan het scherm van computer of tablet gekluisterd hield.
Iki Freud putte voor haar boeiende lezing uit haar rijke praktijk als psychoanalytica en liet al pratend zien dat de Joodse moeder ook in andere culturen te vinden is - haar karakteristieken zijn beslist niet exclusief Joods.
In Philip Roths moeder Bessie: “The Most Unforgettable Character I’ve Met” (bijna één op één met Alexander Portnoys overmatig beschermende moeder Sophie in Portnoy's Complaint) zagen we het ultieme voorbeeld van wat de geschiedenis in zal gaan als het stereotype van 'de Joodse moeder'.
Gaby Schrijver liet zien wat positieve opvoeding is - iets waar eenieder die betrokken is bij de opvoeding van kinderen veel in zal hebben herkend én misschien ook wel iets van heeft geleerd. De positieve Joodse opvoeding doet daar nog een schepje bovenop. Aan de veilige stimulerende omgeving, de positieve ondersteuning, de aansprekende discipline, de realistische verwachtingen en niet te vergeten het advies om goed voor jezelf te zorgen werden als een schil dankbaarheid, de liefde om te leren en optimisme toegevoegd.
Met haar inspirerende verhaal wist Gaby bij velen een betrokken reactie op te wekken.
Ruben Verhasselt had een heerlijk verhaal over enkele muzikale klassiekers waarin de Jiddisje mama wordt bezongen. Hij vertelde onder meer over de ontstaansgeschiedenis van 'My Yiddishe Mame' en liet een aantal historische versies van het lied horen. Een technisch probleem maakte dat wel alles hoorbaar was, maar helaas niet te zien. Deelnemers aan het evenement hebben inmiddels de weblinks ontvangen om de video's alsnog te bekijken.
Irene Zwiep besloot de middag met haar geweldige betoog over enkele vrouwen in Tenach die onder het motto 'Who is Mommy' Little Boy?' elk op hun eigen wijze mannen naar hun hand wisten te zetten. Het handelen van Bethseva, Channa en No'omi werd in verrassende context geplaatst. Irene's verhaal was intens, geestig, scherp en virtuoos, voorzien van afbeeldingen én verwijzingen naar de plekken waar de verhalen over deze vrouwen in Tenach en andere Bijbelboeken te vinden zijn. Zeker is wel dat je die teksten nooit meer los van deze extra kennis zult kunnen lezen …
Na de eetpauze kwam de Amerikaanse sociologe Joyce Antler aan het woord. Dat de internetverbinding niet optimaal was, deed niets af aan de kern van haar verhaal: de Joodse moeder heeft zich, niet in de laatste plaats door de televisie, waar de Joodse moeder bepaald niet positief werd geportretteerd, een onuitwisbare plek veroverd in het bewustzijn van Amerikaanse Joden (én niet-Joden). Pas in de 21ste eeuw komt daar echt verandering in.
In onze volgende nieuwsbrief, die op 9 juli in je digitale postvak ligt, vind je ook enkele video's waarmee je de herinneringen aan deze bijzondere dag levend kunt houden!
