In Memoriam Leo Mock z''l
Gepubliceerd op: 7 september 2023
Op 14 eloel 5783, 31 augustus 2023, is onze Leo Mock, dr. L. Mock, overleden.
Leo was vanaf het allereerste begin bij Crescas betrokken. Een understatement, Leo was echt een deel van Crescas. Met lezingen, cursussen en met zijn columns. Hij heeft er een paar honderd geschreven.
Leo volgde een jesjiva in Israël, studeerde Joodse geschiedenis aan de Bar-Ilan Universiteit in Ramat Gan en oude geschiedenis aan de UvA. Van 1999 tot 2010 doceerde hij Rabbinica (Misjna, Talmoed, Midrasj) aan de vakgroep Hebreeuws van de Universiteit van Amsterdam. Hij was als medewerker verbonden aan Stichting Pardes en redacteur van het tijdschrift Tenachon. Pardes zet zich in voor het ontsluiten van Joodse bronnen voor een Joods en christelijk publiek en het bevorderen van een interreligieuze dialoog. Aan de Universiteit van Tilburg doceerde Leo Judaica. Bij Beth Shalom was hij adviseur Joodse zaken. Hij heeft vele publicaties op zijn naam staan, zoals Geloven in de dialoog, Land als Levensgrond en Blijf zitten waar je zit.
Leo was voor Crescas erg belangrijk. Natuurlijk, hij gaf cursussen en schreef columns, jaar in jaar uit. Maar hij droeg ons op handen en was een warm pleitbezorger van ons instituut. Hij hield van zijn cursisten. Het lernen met Leo, zoals in de cursus Parasja van de week, behoorde tot onze traditie, waar Leo met veel inzet en vreugde zijn grote kennis deelde. Die was ongeëvenaard: geen vraag kon je op hem afvuren of hij wist er een antwoord op. Met passie en humor vertelde hij verhalen, legde de Tenach uit, linkte zijn verhalen aan onze tijd, zorgde voor breedte en diepte. Nooit van ‘kijk mij eens’, maar altijd alsof zijn kennis de gewoonste zaak van de wereld was. En Leo was van de wereld! Zeker, Leo was orthodox, diep gelovig, maar niet dogmatisch, want hij kon goed relativeren. Was altijd scherp, kritisch, maar wist zijn kritiek in milde woorden vorm te geven: "zoals gewoonlijk bestaan er meningen in alle soorten en maten.”
Leo wist niet alleen veel van het jodendom, hij was er zeer bij betrokken. Stevig in je Joodse identiteit staan, noemde hij dat. Uit zijn columns bleek ook dat hij geen onderwerp uit de weg ging, omdat hij ook hedendaagse zaken scherp observeerde, hier of bijvoorbeeld tijdens zijn vakanties in Italië of Israël. Of het nu ging over de theepluk in India, de hamster van zijn dochter, het verrichten van wonderen, elektrische handdrogers in toiletten, enfin alles passeerde de revue, werd verbonden met het verleden en de Joodse geschiedenis respectievelijk de Tenach, en werd opgetekend in de ‘Mockser almanak’ zoals hij zijn onafscheidelijke opschrijfboekje noemde.
Cescas is schatplichtig aan deze geweldige docent, deze aimabele man, deze onuitputtelijke bron van kennis en humor, dit Mensch.
Zichrono livracha, zijn herinnering zij tot zegen, hij zal heel erg worden gemist.
Stanley Winnik
