De afgelopen weken waren een opeenvolging van haastig boodschappen doen op dagen dat de winkels open waren zodat er op volgende dagen kon worden gegeten. Afbijten vóór, en aanbijten op Jom Kipoer, sjabbat, de onthulling van de Namenwand in Amsterdam (op internet gevolgd), het begin van Soekot, lunchen in overvolle met riet bedekte luchtige soeka´s bij cafeetjes, opnieuw sjabbat, daarna zondag tandartsbezoek waar ik bijna te laat voor was vanwege totale verkeersopstoppingen in de binnenstad wegens de feestdag.
Maandagochtend werd ik vroeg gewekt door een soort geloei; dat bleken de smartelijke tonen van talloze sjofarblazers uit de buurt te zijn. ´s Avonds drie uur durende hakafot bij mijn sjoel, Kol Hanesjama. Dat vond buiten plaats, onder inspirerende leiding van rabbijn Oded, met het vaste muzikaal ensemble van de sjoel en onze chazzaniet die onvermoeibaar bleef chanten, en hakafot die elk zeker tien minuten duurden en waarbij iedereen die wilde met een van de twee Torarollen kon dansen. Gelukkig heb ik aan mijn Montessorischool van vijftig jaar geleden een volksdanstraining overgehouden. Zelfs rabbijn Lilienthal, aanwezig met dochter en echtgenote, waagde zich enigszins voorzichtig in de danscirkel.
Vanwege oververzadiging sloeg ik de ochtenddienst op dinsdag maar over, maar ´s avonds was ik wel weer aanwezig bij de openbare feestelijke Hakafot Sjni´ot met dezelfde muziekgroep bij The First Station, het gerenoveerde treinstation, en heel veel Jeruzalems, meest seculier, publiek.
Intussen had ik 26 september op de Nederlandse radiozender NPO1 gehoord: "Het Israëlische leger heeft vijf Palestijnen op de Westbank gedood"; er werd aan toegevoegd dat er aan Israëlische kant geen verliezen waren geleden. Dat was niet waar, die waren er wel degelijk, een officier en een soldaat van het Israëlische leger (IDF) bleken zwaar gewond te zijn geraakt. Het was te danken aan de onmiddellijke onconventionele behandeling door de IDF-hospik dat de twee nog per helikopter konden worden vervoerd en enigszins levend in het Ramban ziekenhuis in Haifa aankwamen. Het leger had dit stilgehouden omdat de familie van beiden nog van niets wist. Waarschijnlijk zijn de twee door Israëlische kogels geraakt.
In Haaretz van 27 september las ik dat de operatie op de Westbank op vijf verschillende locaties had plaatsgevonden. Het IDF had informatie dat er verschillende Hamascellen waren gevormd die zich voorbereidden om aanslagen in Israël uit te voeren. Op twee plekken werden arrestaties verricht zonder dat er doden of gewonden bij vielen. Maar in het dorp Boerkin, ten westen van Jenin, kwam het tot vuurgevechten waarbij twee Palestijnen werden gedood, onder wie Osama Soboh, lid van de Al Quds Brigade, de militaire vleugel van Islamitische Jihad. Volgens het leger was men vanuit het omsingelde huis begonnen te schieten. In Kfar Bidoe bij Ramallah kwamen bij een vuurgevecht eveneens drie Palestijnen om het leven. Het ziet er naar uit dat Hamas vanuit Gaza in staat is geweest om op de westelijke Jordaanoever opnieuw een netwerk van Hamassympathisanten op te bouwen.
"Chag Gewone Dagen" wenste historica Chaja Brasz iedereen woensdagochtend op internet toe: daar kon ik mee instemmen, hoewel: hoe gewoon zijn de 'gewone dagen' in Israël?
