Hitlergroet 2.0

Esther Voet

vrijdag 3 januari 2014

Deze column schrijf ik in een klaslokaal in Yad Vashem. CIDI gaat ieder jaar met 25 docenten naar dit museum en het daaraan verbonden studiecentrum. De meeste docenten geven geschiedenis of maatschappijleer. Hulde aan deze professionals die ervoor kiezen om hun vakantie op te geven voor een confronterend seminar met informatie waar je maag zich regelmatig van omkeert. Ze doen dat om, eenmaal terug in Nederland, effectiever te kunnen zijn in het doorgeven van de lessen die we uit de Holocaust kunnen trekken. Hulde ook aan Stichting Maror die deze reis jaarlijks mogelijk maakt. We weten waar de Marorgelden vandaan komen, en het mogelijk maken van deze reis voelt als het rondmaken van een cirkel.

Een essentieel onderdeel van dit seminar is niet zozeer de focus op hoe de slachtoffers van de Sjoa omkwamen, maar vooral ook op hoe ze leefden, zowel voor de oorlog als tijdens de onderduik, in het getto, in het kamp. Joden met al hun verschillende facetten, levenswijzen, overtuigingen en talenten. Iedere keer weer is het schokkend om een beeld te krijgen van de enorme culturele rijkdom die met het verdwijnen van de Joodse gemeenschappen verloren is gegaan.
Ze werden als bomen ontworteld, de takken werden afgerukt; een catastrofe die deze week hier in het park van Yad Vashem wordt gesymboliseerd door de ravage die een sneeuwstorm een paar weken geleden aanrichtte. Er is vrijwel geen boom zonder schade. Overal liggen takkenbossen, vaak vruchtdragend. Takken van bomen die werden geplant ter ere van de rechtvaardigen die mensen hebben gered. We mogen de dennen- en sparrenappels meenemen als souvenir.

Intussen gaat het leven in Nederland en Europa, dat nu even ver weg lijkt, ook gewoon door. Journalisten willen een reactie van CIDI op het nieuws daar, dat ik voor nu alleen even volg via Twitter.
Zo is er op dat medium al dagen een discussie gaande over een Franse cabaretier wiens naam alleen al een gotspe is: Dieudonné. De man is tot zeven keer toe veroordeeld voor antisemitisme en heeft een trucje uitgevonden dat op Twitter inmiddels de Hitlergroet 2.0 wordt genoemd. Deze man was ooit een anti-racist, maar werd later aanhanger van het Front National, zo lees ik op zijn Wikipedia-pagina. Op Twitter wordt gediscussieerd of cabaretiers als deze wel of niet mogen zeggen wat ze denken. Er komen beelden van de man voorbij, waarop hij zijn alternatieve Hitlergroet toont op plekken als Auschwitz en bij de Klaagmuur.
Ook is er die voetballer Anelka, die Dieudonné imiteerde na het maken van een doelpunt in de Engelse Premier League. Ik vrees dat de groet ook bij Nederlands tuig in zwang zal raken. Het lezen van dit soort berichten op deze plek, juist hier, veroorzaakt bij mij kortsluiting in hoofd en hart.
De expert die de huidige workshop leidt, vraagt intussen aan de leraren wanneer antisemitisme is ontstaan. Er komen verschillende antwoorden. Hij antwoordt: "Rabbijn Lau zegt: sinds Abraham." Ik denk dat Rabbijn Lau gelijk heeft. Het is onuitroeibaar. Antisemitisme was even uit de mode, maar wat maakt het een spectaculaire comeback.

Het is pauze. Ik loop naar buiten en tuur over de heuvels van Jeruzalem. De wolken spelen met de zon een spel van schaduw en licht. Nog dieper dan gewoonlijk besef ik hoe belangrijk dit land is; dit land dat fouten maakt, dit land met grote problemen, misstanden, vraagtekens en uitdagingen. En ja, er is kritiek die wel degelijk valt te rechtvaardigen. Ik begrijp ook niet waarom er voortdurend wordt gespeeld met plannen voor huizenbouw in nederzettingen, die vervolgens worden afgeblazen, en dan weer worden aangekondigd. Maar ik denk ook aan de bakken ongenuanceerde kritiek die Israël krijgt, zoals de brulaapjes op Twitter die regelmatig mijn tijdlijn vervuilen. 'Genocide in Gaza!', 'Israël is net zo erg als de nazi's!', 'De Joden doen nu met de Palestijnen wat Hitler met hen heeft gedaan, Joden zouden beter moeten weten.' Buiten alle proporties; oude wijn in nieuwe zakken. Het liefst zou ik die roeptoeters hier in Yad Vashem willen opsluiten en de sleutel weggooien.

Nee, Israël is niet perfect en nog lang niet zo aangeharkt en 'af' als Nederland. Maar wat is het bestaan van dit land belangrijk en de collectieve, aanhoudende veroordelingen die het te verduren krijgt, zijn simpelweg onrechtvaardig. In tegenstelling tot wat je zou denken als je totaal onwetend een maand het nieuws zou volgen, is Israël niet het grootste kwaad op de wereld. Hoe graag verschillende lobbyclubjes die zich presenteren als pro-Palestijns, maar zich in werkelijkheid anti-Israëlisch manifesteren, ons dat ook willen laten denken. Israël verdient meer steun en loyaliteit dan het nu krijgt. Zeker ook uit eigen kring. Ik weet dat het veilig voelt om mee te huilen met de wolven in het bos. En ja, het maakt die personen bij veel clubjes met twijfelachtige intenties, uitermate populair. Want niets geeft meer rechtvaardiging dan te kunnen zeggen: "Zie je wel. 'Ze' zeggen het zelf ook!" Ik wens degenen die zich nu aangesproken voelen een vreedzaam maar vooral moedig 2014 toe.

7 + 3 = ?
Het is walgelijk wat er is gebeurt tijdens WO2, walgelijk en nog eens walgelijk. Iets wat in Europa kon gebeuren en wat afgewenteld is op de Palestijnen. Iets wat onbegrijpelijk is . Hopelijk kunnen jullie ook de Palestijnse dorpen bezoeken, 'Ze werden als bomen ontworteld, de takken werden afgerukt' dit geldt ook voor deze dorpen. Mensen werden van huis en haard verdreven en nog steeds worden mensen hun huis uitgezet, bomen vernield, waterputten onbruikbaar gemaakt, wegen afgesloten ,studenten die geen examen kunnen doen door checkpoint. Een militaire bezetting die al jaren gaande is en door het CIDI niet als zodanig wordt erkend. Een gemiste kans op vrede en rechtvaardigheid.
Twee opmerkingen: 1. \"Rabbijn Lau zegt: sinds Abraham\". Dat is ook in mijn opinie waar ik in mijn blog van 17 september vorig jaar over schreef: http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=19430729#editor/target=post;postID=3798740665041344385;onPublishedMenu=posts;onClosedMenu=posts;postNum=10;src=postname. Ik citeer een gedeelte: Hoe kwam toen die animositeit tussen Moslims en Christenen? Die was er al lang voordat Christus geboren was, om precies te zijn ruim 2000 jaar. Die animositeit ontstond toen Aartsvader Abraham, de ultieme Joodse Schapenboer, zijn concubine Hagar met haar zoontje Ismaël de woestijn in stuurde, nadat hij, onverwacht zijn vrouw Sara alsnog zwanger had gemaakt. Hagar had daar vrede mee, zoals een volgzame vrouw betaamt, maar Ismaël werd vervuld van haat jegens Abraham, die patser die zijn moeder de woestijn in stuurde. Dat is nooit meer goed gekomen. Abraham, rijkaard in zijn wereld, met misschien wel een paar honderd schapen, voelde zich kind van zijn God (whoever) dat hij alsnog nageslacht kreeg. Hij werd een streng gelovig mens en voedde zijn kind op als erfgenaam van zijn goddelijke opdracht: de wereld te overtuigen van hun uitverkorenheid: het Joodse volk vind hier haar ontstaan. Tot dan waren het simpele woestijnarabieren, vanaf dat moment werden ze een \"uitverkoren volk\". De twee nazaten van Abraham groeiden steeds verder uit elkaar. In de Abraham clan groeide de overtuiging van de uitverkorenheid versus de verstotenheid van de Hagar clan. Daaruit is de onoverbrugbare kloof tussen Israëlisme en Islamisme ontstaan, al meer dan 4000 jaar dus. Nog maar kort geleden in vergelijking met vele andere culturen, al (Maya\'s) of niet (Chinees) reeds vergaan. Daar zitten we nu mee: partijen die elkaar al 4000 jaar het licht niet in de ogen gunnen. En beiden trachten allen die niet met hetzelfde sop overgoten zijn voor zich te winnen. Israël heeft kans gezien de hele wereld een schuldgevoel aan te praten, omdat die hele wereld verantwoordelijk is voor de dood van 4 miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog. Hoeveel Russen zijn er omgekomen in die tijd? Hoeveel Geallieerden? Zoek het op in Wikipedia of andere bronnen. De subsidiëring van Israël door \"het Westen\" is geen \"genoegdoening voor aangedaan leed\", maar simpel van politieke aard. Amerika (de USA) en Europa hebben zodoende een smoes om midden in Islamitisch gebied een geweldige regionale controlepost te hebben. Subsidies en wapenleveranties zijn een groot succes. De Joden hadden ook naar Canada kunnen gaan, hetgeen hun ook is aangeboden: Een Nieuw Land, onbesmet! Maar nee! Palestina is ons land, voor eeuwig! En Esther, zoals je zelf zegt, is Israël inderdaad niet het grootste kwaad in de wereld, maar wel een groot kwaad en jullie, als uitverkoren volk, zijn al 4000 jaar de eerst aangewezenen om dat op te lossen. Niet zoals nu. Doe het met liefde, zoals de barmhartige Samaritaan, zoals Jezus.
Als Jose de Tweede Wereldoorlog walgelijk vind dan ga ik er van uit dat zij het ook walgelijk vind dat een eventuele Palestijnse staat \"Judenrein\" moet zijn aldus de Palestijnse Autoriteit. Waarom mogen er geen Joden wonen in Judea en Samaria Jose ? Vind je dat vreedzaam en rechtvaardig ? Overigens is er van bezetting geen sprake. Er is nog nooit een staat / land geweest met de naam Palestina al proberen Jose en haar aanhang door herhaling van leugens een Palestijnse staat te creëren in de hoofden van mensen. http://www.youtube.com/watch?v=5jjOOpEvMHA

Columns 2014

Columns 2013

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.