Onze vrienden trachten ons al jaren te overtuigen van het natuurschoon van Zweden, met minstens zoveel zonuren als het zuiden van Europa. Maar wij zijn eigenwijs en trotseren hevige regenval en hittegolven en genieten van pittoreske marktjes, de natuur – ook daar – en prachtige kunst in musea, met vooral in Italië - soms wat te veel heiligen naar onze smaak. De vakantie begint op het moment dat we de huisdeur achter ons dichtslaan en met auto en caravan wegrijden. Een van ons beiden zit achter het stuur, de ander is de passagier. Vroeger wisselden we elkaar daarin af, nu is er slechts één die steeds de passagier is. De meest saaie rol bij langdurige ritten. Het is bijna onmogelijk om je ogen open te houden. Vooral ook omdat de combinatie auto met caravan iets meer deining geeft en je onvermijdelijk in slaap gewiegd wordt. Terwijl de ander voortdurend alert dient te zijn, is de passagier de sukkelaar. Als je niet oppast ga je je nog schuldig voelen dat je ogen dichtvallen.
Tegenwoordig heb ik geen gelegenheid meer om mij daarover schuldig te voelen. Ik ben steeds de chauffeur. Dat levert vreemde reacties op. Dat vrouwen achter het stuur van een auto zitten is tegenwoordig de gewoonste zaak van de wereld. Zelfs in Saoedi-Arabië trachten vrouwen tevergeefs voor dat recht op te komen. Maar een vrouw achter het stuur van een auto waar ook nog een caravan aanhangt, levert verbazing en bewondering op. Dat je dat durft! Jij achter het stuur!
Het geeft me een ongemakkelijk gevoel, alsof ik iemand er op betrap in de neus te zitten peuteren, terwijl dat toch bij die persoon niet past. Zou het zijn, dat men stiekem en ongewild toch denkt, dat meisjes dit niet kunnen?
We leven in de eenentwintigste eeuw. In Nederland. Wij vrouwen kunnen en mogen toch alles. Gelijke behandeling van man en vrouw is geen kwestie waar men warm voor loopt, omdat men meent dat de strijd gestreden is. Volgens sommigen is het zelfs ouderwets om je feminist te noemen en dan: rij jij met een caravan? Jawel. En ook nog op de grote weg? Dat ook. En in het buitenland? Jazeker. Welke man wordt deze vraag gesteld? Ik wil niet ontkennen dat er verschillen zijn tussen man en vrouw, maar die liggen toch niet op het gebied van autorijden. Zelfs niet met auto en caravan. Misschien houden de vragenstellers intuïtief rekening met het feit dat jongens een beter ruimtelijk inzicht zouden hebben. Deze mannelijke eigenschap kan van nut zijn bij lastige verkeerssituaties. De vragenstellers menen het goed met mij, maar wat zij over zichzelf vertellen, daar schrik ik van. Hoe diep zit het gelijkwaardig zijn van man en vrouw werkelijk?
