Geinponem

Simon Soesan

vrijdag 11 november 2011

Toen Ze’ev vijftien jaar geleden tijdens een legeractie zijn onderbeen verloor, maakte hij daar geen drama van. Ze’ev, die bij de infanterie reservedienst deed, bond zelf zijn been af en wachtte vervolgens rustig tot een helikopter hem naar een ziekenhuis bracht. Aviva, zijn vrouw, was erg overstuur, maar Ze’ev beloofde haar gauw weer op de been te zijn en dat meende hij letterlijk. Binnen drie maanden kon hij met zijn prothese omgaan en na nog eens drie maanden liep hij als vanouds, met zijn kunstbeen. Hij ging weer fietsen, dansen en zelfs voetballen.

Met Ze’ev is het altijd lachen. Ik ging eens met hem mee schoenen kopen. De argeloze verkoper was bijzonder verrast toen hij bij het uittrekken van een schoen niet alleen de schoen, maar ook de prothese in zijn hand hield. Of die keer toen hij mee was op zakenreis naar China en daar een voetmassage nam. Ik hoor nog de kreet van de masseuse toen zij zijn kunstbeen vast hield.

Toen Aviva enkele jaren geleden omkwam bij de explosie in het Matsa Restaurant, was hij een tijd de weg kwijt. Ze konden geen kinderen krijgen, maar hadden meer dan genoeg aan elkaar gehad. Hij wilde geen medelijden en werkte harder dan ooit. Wie hem zo bezig zag, besefte niet wat een tragedie hij met zich mee droeg. Het duurde een jaar, maar uiteindelijk vond hij zijn gevoel voor humor terug. Tijdens onze Onafhankelijkheidsdagbarbecue verbaasde hij de toeschouwers door bij de aftrap de hele prothese mee weg te schoppen.

Ze’ev is een geinponem en zijn humor werkt aanstekelijk. Zelfs toen hij onlangs werd aangereden door een vrachtwagen bleef hij grappen maken. “Dat moet wel een heel bijzondere vrouw zijn geweest die op me viel,” waren zijn eerste woorden toen hij in het ziekenhuis bijkwam. Toen hij de zuster vroeg of ze hem even uit zijn schoenen hielp, bleek zij niet onder de indruk. Zij zei niets, liep weg en kwam terug met een gigantische injectiespuit. Ze’ev keek haar verschrikt aan. “Daar ga je mij toch niet mee prikken?” vroeg hij angstig. “Nee hoor,” was haar antwoord, “ik wilde je alleen de stuipen op het lijf jagen.” Op zijn verbijsterde reactie reageerde ze met: “jij begon.” Sindsdien dollen ze elkaar continu. Ze gingen samenwonen en namen iedereen in hun omgeving in de maling. Toen ze besloten te trouwen, namen wij revanche. Na hun uitnodiging stuurden wij een correctie naar alle genodigden. Naast de zaal in het hotel waar ze gingen trouwen, huurden wij een andere zaal en regelden met het hotel dat alles gewoon doorging, alleen in een andere zaal. Bij aankomst van het bruidspaar in “hun” zaal, was daar alleen een fotograaf ...

Want Ze’ev is niet de enige geinponem.

© Simon Soesan

8 + 3 = ?

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.