De toekomst

Simon Soesan

vrijdag 7 juni 2013

Eindelijk was ik even in Nederland en meteen ben ik een boekhandel binnen gelopen. Ik had een lijstje van wat Nederlandse klassiekers die ik nog eens wilde lezen, waaronder het dagboek van Anne Frank.

De verkoper achter de kassa keek me ongelovig aan. "Anne Frank?" fluisterde hij terwijl hij schuchter om zich heen keek. Ik knikte van ja. De man begon te zweten en te trillen. Hij keek me even diep in de ogen en zuchtte diep. “Moment alstublieft,” zei hij en liep weg. Even later ging er een deur open aan de andere kant van de winkel en zag ik de man voorzichtig naar me zwaaien. Ik liep naar hem toe.

De man zweette nog steeds en keek constant om zich heen. Hij gaf me een pakketje in bruin papier. “Stopt u het wel even snel weg?” vroeg hij me bijna angstig. “Hoezo?” vroeg ik hem. De man zuchtte diep. “We hebben problemen gehad met de mensen uit de buurt. Die zien dit soort boeken liever niet en dus hebben we ze weggedaan. U hoeft me voor dit boek ook niet te betalen want het bestaat officieel niet meer in onze voorraad,” was zijn uitleg. Ik keek de man niet-begrijpend aan. Ik vroeg hem ook naar Ondergang van Jacques Presser. “Meneer ...” was het antwoord, “dat soort boeken kan niet meer verkocht worden in Nederland. U weet toch wel dat boeken over Joden of hun holocaust een gedeelte van de bevolking beledigen? Weet u wat er zou gebeuren als wij zo’n soort boek in onze etalage zouden zetten? Dat wilt u niet eens weten meneer!” Ik moest even nadenken wat er allemaal gebeuren kon volgens de meneer. “Maar hoe leren de kinderen dan op school over deze onderwerpen?” vroeg ik. De man keek me aan of hij water zag branden. “Meneer waar bent u geweest? Premier Aboutaleb heeft dit toch allemaal allang verboden? Er wordt geen les gegeven over Joden of de Tweede Wereldoorlog. Daar staan Sharia-straffen op.”

Ik keek de man niet-begrijpend aan. Liet al mijn andere boeken liggen en liep weg met Anne Frank, verpakt in bruin papier alsof het clandestien of porno was.

Na nog wat winkelen ging ik naar mijn patatkraam, waar ik graag een patatje haal. “Alles halal,” prijkte onder de naam van mijn tentje.

Ik besloot maar een krentenbol te halen.

... dit verhaal is echt gedroomd. Of niet?

© Simon Soesan

8 + 4 = ?
Beste Simon, dit stukje is echt onzin, en een belediging voor Ahmed Aboutaleb. Meer Joodse paranoia dan werkelijkheid. Met vriendelijke groet, Bertie
Gelukkig is dit maar een droom, maar wel een hele enge droom!!! Ik moet er niet aan denken dat het ooit zo ver komt, Succes met uw verhalen,
@Bertie: wanneer scholen geen les mogen geven over de Shoa, een school een gedenkteken voor afgeslachte Joden moet weghalen, wanneer politie en overheid uit intimidatie zijn mond houd - tsja....dan krijg ik zulke dromen.
Beste Simon, Helaas doe je aan stemmingmakerij. Er zijn duidelijke voorbeelden van gestructureerde aandacht in het Nederlands onderwijs over de Tweede Wereldoorlog, de jodenvervolging, het Midden Oosten conflict, etc. Ook in Amsterdam West. Vriendelijke groet,
@Marcel: ook u mag dromen...

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.