Daar gaan we weer Spelen met vuur

Eldad Kisch

vrijdag 11 mei 2018

Het is dezer dagen bijna onvermijdelijk om je ernstige zorgen te maken over nieuwe oorlogen in deze roerige streken. Het klaarmaken van de schuilkelders in het noorden is vast een verstandige maatregel bij dit wapengekletter.

Ik heb weinig te zeggen over de merites van de overeenkomst met Iran, en ik neem aan dat we worden belazerd waar we bij staan. Ook het opstoken van alle vuurtjes in onze licht ontvlambare buurt door de Iraniërs draagt niet bij tot de wereldvrede.

Het probleem is dat ik de motieven van Netanjahoe niet vertrouw. Als het juridische vuur hem na aan de schenen wordt gelegd, dan is een oorlogje altijd een effectieve uitweg. Bij dreiging kan onze leider toch niet zomaar van het toneel worden geveegd. Wie zal ons redden uit dit existentiële gevaar? Alleen de onmisbare Bibi!

Verdere, diepe analyses laat ik over aan Salomon Bouman.

In schril contrast met de opgewonden en oorlogszuchtige televisie-uitzending van president Trump en onze commentatoren speelde zich op het grasveld van het gemeenteclubhuis vlak in onze buurt een vredig toneel af. In het kader van zeventig jaar Israël vieringen kregen we een openluchtconcert van zeventig jaar bekende liederen in het Ivriet, die ons in die tijd hebben begeleid. Een groot publiek zat stil en aandachtig te luisteren, zong mee, klapte mee, terwijl kinderen rondrenden met glaasjes limonade, en volwassenen genoten van koffie of wijn.

8 + 3 = ?

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.