Mensenrechten

Eldad Kisch

vrijdag 12 december 2014

Vandaag vierden we de Internationale Dag van de Mensenrechten. Niet veel van gemerkt? Dat klopt, want wij hebben het niet zo op mensenrechten, niet voor Palestijnen, niet voor onze eigen Arabieren, Druzen en Bedoeïenen, en zeker niet voor onze migranten of vluchtelingen, of hoe je ze noemen wilt.
Daar wilde de onvolprezen organisatie Machsomwatch iets tegen doen en zij organiseerden een avond in de Cinematheque van Tel Aviv. De avond werd redelijk goed bezocht door het bekende publiek. Een echte avond voor de overtuigden, maar toch goed dat het bestaat. Enkele woorden van begroeting werden gesproken door een voormalig Zuid-Afrikaanse, Sally-Anne Friedland, die vertelde dat toen ze voor het eerst op de bezette Westelijke Jordaanoever kwam, ze zich in Soweto waande. Alle achterstelling, pesterijen, armoede en gebrek aan diensten kwamen haar maar al te bekend voor. De bitterheid, de somberheid van de inwoners leken precies op de hopeloosheid van de zwarte bevolking die ze zo goed kende uit de ergste periode van de Apartheid. Zij blijft vechten voor een oplossing van dit probleem in het kader van Machsomwatch: hef de bezetting op!

Daarna kwam een schrijfster die ons veel citaten voorschotelde en die mij nogal zwevend ver over het hoofd vloog. De volgende spreker, uit het dorp/stadje Kfar Akev, dat op wonderlijke wijze wel en niet bij Jeruzalem hoort, had het over de vele moeilijkheden van reizen, belemmeringen, de bijna onmogelijkheid werkvergunningen of bouwvergunningen te krijgen. Dit alles is een welbekende litanie, en dit zal voortgaan zolang de onzalige bezetting duurt.

De hoofdschotel was een nieuwe documentaire, Nabi Samwil 1099 – 2099, gemaakt door Eran Turbiner, met veel bijstand van de dames van MachsomWatch. Dit dorp, in de schaduw van Jeruzalem, kon in 1948 niet veroverd worden, maar dat gemis werd in 1967 hersteld. De bewoners werden verdreven uit hun huizen, en Nabi Samwil werd grondig verwoest, behalve de moskee, want zo gevoelig zijn we wel. Daarenboven was die moskee een periode lang ook een sjoel, dus dat is een nog betere reden. Het plaatsje is gebouwd op de resten van een dorp uit de Hellenistische periode - dat gebeurt wel vaker in Israël – en dat is archeologisch van belang. Een mooi intermezzo in de film was een gesprek met de archeoloog Ben-Dov, die meende dat in 1967 Nabi Samwil verlaten was (sterk tegengesproken door de lokale Palestijnen die geïnterviewd werden) en dat de opgravingen van die dode Hellenen belangrijker waren dan de levende Palestijnen. Dat durfde hij warempel zomaar te zeggen in de film. Niet de enige in Israël die zo denkt.
Sinds enkele jaren is er in Nabi Samwil een vereniging, Women's Association of the Prophet Samuel. De leden vechten voor hun rechten en ontplooien allerlei initiatieven. De dames van Machsomwatch helpen daarbij waar ze kunnen. Na afloop kwamen sommige van de geïnterviewde Palestijnen op het podium en zij werden hartelijk toegejuicht. Wie interesse heeft in die film, met Engelse ondertitels, kan via mij meer informatie krijgen.

Een literator gaf een kort overzicht van de eufemistische terminologie waarvan wij, vooral het leger, ons bedienen inzake bezetting, oorlog, dood en verderf. Die new speak bestaat in alle landen en alle talen, dus dat hoef ik niet verder uit te leggen.

De avond werd besloten met stemmige liederen en toepasselijke verhalen van Dan Almagor, gevoelig gezongen en voorgedragen door een jonge zangeres.

Wij gingen gesticht naar huis.

7 + 3 = ?
Volgens mij zijn wat je in je column schrijft en het weergeven van de feitelijke waarheid zeer verschillend. Het verschil tussen Soweto en de "gebieden"is dat de blanke zuid Afrikanen zwarten discrimineerden en dat Joodse Israeli alleen maar niet opgeblazen of op andere manieren vermoord willen worden en daarom de arbieren uit die gebieden, die na dat de PA die dankzij de Oslo nakba daar aan het bewind kwam dit met steeds grotere regelmaat gingen doen, buiten wilden houden. Verder dacht ik niet dat de zwarten uit Soweto meer geld gedoneerd hadden gekregen van Europa en de VS dan het na 2de wereldoorlogse Marshal plan zoals de arabieren in die gebieden, althans hun corrupte terroristische leiders dat wel hebben gekregen, dat die prefereren de fondsen in Zwitserland op privé rekeningen te storten i.p.v. de locale bevolking een beter leven te bezorgen kan je Israel niet verwijten.
Joost noemt mij op slinkse wijze een leugenaar. Het zij zo. Hij meent dat wij Palestijnen niet discrimineren. Hij weet kennelijk niet waar hij het over heeft. We houden ze daar al bijna 50 jaar klein alleen maar om niet opgeblazen te worden. Daarna stapt hij over op een vergelijking met het Marshall-plan. Bij een normale discussie moet je je wel bij de les houden en niet in gedachtenvlucht opstijgen. In dat kader spreekt hij over de corrupte leiders van de Palestijnen en hun privé-rekeningen in Zwitserland. Wat denk je van sommige van onze leiders in dit verband? Zonder enige moeite hebben we het al over iets heel anders. En even terug naar 'af'. Het verhaal over Soweto was een citaat, met instemming door mij vermeld.
Eldad, ik weet verdomd goed waar ik het over heb, ik kom al sinds 1953 regelmatig in Israel, mijn halfzuster kwam daar via Cyprus in 1948 te wonen en mijn dochter woont er al 20 jaar. Ik heb de geschiedenis van af zeg maar 1956 bewust gevolgd. De arabische bewoners werden niet gediscrimineerd en ook na 1967 was er ook in de bevrijde gebieden van een redelijk contact sprake. De Shukairy gang en later de boef Arafat die samen met de KGB het politiek een gunstige zet vonden om de Joden als onderdrukkers en bezetters af te schilderen en de gemengde arabische bewoners als palestijns volk in samenhang met het gaan gebruiken van terrorisme als druk middel hebben de verstandhoudingen op de grond doen verslechteren en hebben het tot vandaag voortdurende wantrouwen aangewakkerd. Links Israel dacht dat met het verbeteren van de levensstandaard de arabieren minder ontvankelijk voor het gebruik van terreur zouden worden maar dat bleek dankzij het feit dat van die genoemde Marshal hulp niets bij hen terecht kwam onbewijsbaar. Ga nu geen paar ton die Olmert of Barak van aannemers als smeergeld gekregen hebben, ook al is dat zeker ook corruptie, vergelijken met de 10tallen miljoenen door de PA gegapt hulp geld van wat de bevolking ten goede had moeten komen. Ik vind het gebruik van Soweto een voorbeeld van valse vergelijking, de arabieren in Judea en Samaria hebben meer kansen op een normaal leven gehad dan de zwarten ooit van het apartheids regime hebben gekregen.
Aan Joost: inplaaats van me de les te lezen over Achmed Shukeiri, nodig ik je uit om bij een van je frequente bezoeken aan Israel eens om vier uur 's ochtends te komen kijken bij een van de controleposten, samen met de dames van Machsomwatch.
Wat een pijnlijke reacties op deze column van Eldad! Bescheidenheid in reacties op de observaties van mensen die zèlf in Israël wonen / leven en persoonlijk regelmatig het dagelijks leven en daarmee de schendingen van de rechten van Palestijnen waarneemt, past ieder ander, die niet op deze manier zijn/haar nek uitsteekt. Twee dingen vallen mij op: Joost G. heeft het nadrukkelijk (?) over arabieren (kleine letter!!); Eldad over Palestijnen (hoofdletter!!). Een subtiel verschil in respect? Pijnlijk vind ik het gebruik van de woorden: \'bevrijde gebieden\'. In die eerste jaren na de zesdaagse oorlog van \'67 woonde en werkte ik zelf in Israël. Ook ik meende toen dat de gebieden \'bevrijd\' waren. Nu moeten we toch beter weten, Joost? Juist als je de geschiedenis (welke precies?) al vanaf 10 jaar voordien \'bewust\' hebt gevolgd.
Eldad, ik moet je gezien je reactie en je meningen zelfs de les lezen over het bestaansrecht van Israel. Ja palestijnen schrijf ik met kleine letter en Joden met een hoofdletter. Met blind Utopisch links valt nu eenmaal niet meer te discussiëren en jij behoort tot die groep. En ja, ik heb 100x liever mijn neef die in '73 op de Golan diende en later ooit een belangrijke aanslag heeft weten te voorkomen dan al die machshonwatch vijfde colone provoceurs die blij mogen zijn dat jonge mensen voor HUN veiligheid met gevaar voor eigen leven bij die overgangen staan.

Columns 2024

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.