Winter is niet zo jood

Leo Mock z”l

vrijdag 18 januari 2013

Vorige week schreef ik nog vrolijk over de sneeuw in Jeruzalem terwijl het bij ons in Amstelveen heerlijk zonnig was. De inkt van de column was nog niet droog of de weergoden beslisten tot een uhmkerung van alle temperatuurwaarden: in Israël is het al weer warmer aan het worden en in ons eigen land wordt al enkele dagen over ijsdagen, koufronten, schaatsen, en andere winterpret gesproken. Dinsdag stond er een file in de ochtendspits van circa 1000 km en wanneer ik ’s ochtends kleumend in de auto naar de temperatuurmeter op het dashboard kijk, zie ik daar -8 staan. Zo maar. Tja, die winter hé, daar moet je van houden … Vroeger hield ik wel van de winter, maar tegenwoordig wat minder – het kan me niet vroeg genoeg weer warm worden! Omdat de lente gewoon jood is. Ja jood! Helemaal JOOOOOOOD. Want:

Het woord jood maakt weer een nieuwe fase in zijn ontwikkeling door. Op scholen in Zuid-Holland wordt het inmiddels gebruikt om aan te duiden dat iets prachtig of heel prettig is. "Een vrije dag? Jood!" (…) Er is weinig reden om aan het nieuwe gebruik van jood iets negatiefs te ontdekken. Het is zelfs helemaal niet duidelijk wat het betekent, of wat het verband is met de positieve gevoelens (dat heeft het trouwens gemeen met lauw en flex en mieters en een heleboel andere woorden die in het verleden gebruikt werden). Het is niet eens duidelijk of je het inderdaad met een d moet spellen, of die kinderen niet eigenlijk joot roepen.
(bron: Neder-L)

Wie deze trend signaleerde is niemand minder dan onze hoogleraar Fonologische Microvariatie (wat izzz dattt …) Marc van Oostendorp. De bron waar het woord ‘jood’ voor het eerst in deze betekenis werd aangetroffen is een school in Leiden volgens PowNed. U weet wel, die universiteitsstad die de opleiding Hebreeuwse en Joodse Studies daar wil opheffen. Terwijl die studie gewoon helemaal té jood is … Écht niet jood dus, dat Leiden … Ook niet echt jood is de discussie die bij dit topic ontstaat bij de reaguurders op PowNed. Alles komt zo’n beetje langs: WO II, Israël, Stalin, Hitler, het Palestijns-Israëlisch conflict, slavenhandel, de achterlijke Islam, kankerjoden … Tja …

Vorige week schreef ik over de ongelukkige uitspraak van Aviner over kinderen met Down-syndroom, die hij in een sjabbat-blaadje van circa drie weken geleden deed. Enkele dagen later kwam hij opnieuw in de Yediot terecht, dit keer met strenge kledingsvoorschriften voor vrouwen en jonge meisjes vanaf drie jaar. Even ter herinnering: het gaat hier niet om een ultra-orthodoxe rabbijn, maar om een belangrijke rabbijn uit de religieus-zionistische hoek – vooral aan de rechterkant daarvan … Het gewraakte kledingreglement stond deze keer in een ander sjabbbatblaadje over de Parasja: Be’Ahava we’Emoena van Machon Meir, waaraan rabbijn Aviner al lange tijd verbonden is. Wie echt iets van het religieuze klimaat in Israël wil weten, moet de tientallen blaadjes die wekelijks van de pers rollen (soms in oplagen van duizenden en meer) eens goed doorkijken – voor Aviners ‘kledingtips’: kijk hier.

Een greep uit de voorschriften van Aviner: de kleding moet het hele lichaam bedekken, niet doorzichtig zijn, niet strak zitten, en beheerstheid en rust uitstralen. Doorzichtigheid van een kledingstuk dient in het zonlicht of een sterke lichtbron onderzocht te worden. Zo mag de kleding niet de vormen van het lichaam benadrukken en een kledingstuk van lycra of tricot mag niet. Ook kleuren kunnen problematisch zijn: rood, huidskleur, felgeel, -oranje & -groen mogen niet, evenals goudkleur, zilverkleurig of ander glimmend materiaal. Panties moeten minimaal 40 denier zijn - het liefst meer. Een rok mag niet strak zitten, maar wat is niet strak? Aviner meet en weet: de rok moet minimaal tien cm breder zijn dan het breedste gedeelte van het lichaam; bij de knieën moet de stof 50 cm meer zijn dan de omtrek van het lichaam aldaar. En zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan ... Tja?

Het hele item over de zedelijkheid van de vrouw speelt ook een rol in de verkiezingen. Ik schreef u al over orthodoxe vrouwen die protesteren tegen hun eigen ultra-orthodoxe partijen om dat die geen vrouwen op hun kieslijst zetten. Wel kiezen, maar dus niet gekozen kunnen worden. Een doorn in het oog van onder andere Ruth Kolian. Deze ultra-orthodoxe vrouw en feministe (haar eigen woorden, of die van Yediot?) ergerde zich mateloos aan de hypocrisie van Sjas. Deze partij wil ook geen vrouwen op haar lijst voor de Knesset, maar zet vrouwen wel in voor propaganda voor de partij – op een manier die toch niet in overeenstemming is met de vrome praatjes van de partijleiders. Ruth deed zich voor als Sjas-vrijwilligster om voor de partij te gaan flyeren en dergelijke. Ze legde alles vast op film …

We zien Ruth folders uitdelend op straat, posters plakkend op reclamezuilen, etc. Dát is zeker allemaal wél in overeenstemming met tzenioet – de ingetogenheid van de vrouw? Zelf weigerde ze om ook deel te nemen aan huis-aan-huis campagnes waarin je als vrouwelijke Sjas-propagandist bij de mensen op huisbezoek komt en deze probeert over te halen om op Sjas te stemmen. Dat betekent dat je als getrouwde vrouw de huizen in moet van wildvreemde mensen – ook wanneer er (alleen) mannen thuis zijn. Vandaar dat Ruth weigerde. Ze wijst er ook nog fijntjes op dat Sjas een applicatie met verkiezingsmateriaal naar 400.000 mensen stuurde – terwijl de religieus leider van Sjas een smartphone verbiedt! Enfin, vermakelijk om te lezen, en een fragment van het filmpje te bekijken.

En verder? Ach niet zoveel nieuws … Van melk word je slim (of toch niet?), aardbeien verkleinen het risico op een hartaanval (alleen voor de dames dan …) en Rusland gaat weer naar de maan …

*** UPDATE ***
KANS OP 11 STEDENTOCHT GROEIT DOOR HET HOUDEN VAN DE 10 GEBODEN TIJDENS DE NEGEN DAGEN …

Sjabbat sjalom

7 + 1 = ?
Dat affiches plakken door Ruth Polian is weinig professioneel... met een stukkie plakband! Dan ruk je dat affiche er zo af. Nee, de professionele plakster gaat op weg met een emmertje stijfsel en een stoffer, (en nog een of ander middeltje in het stijfsel dat het lostrekken totaal onmgelijk maakte, maar ik ben vergeten hoe dat heette.)

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Columns 2010

Columns 2009

Columns 2008

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.