Ahmad Dawabsheh blijft alleen

Gastcolumnist

vrijdag 13 november 2015

Annelien Kisch (1938) woont sinds 1964 in Israël. Zij is keramiste, moeder van drie kinderen en grootmoeder van zes kleinkinderen. Samen met haar echtgenoot Eldad is zij sinds de Jom Kipoeroorlog betrokken bij diverse vredes- en mensenrechtenorganisaties. Annelien is met name actief bij MachsomWatch, een organisatie van vrouwelijke vredesactivisten uit alle sectoren van de Israëlische samenleving.

Vandaag was ik - na mijn vakantie - weer naar het ziekenhuis Tel Hashomer. Op bezoek bij Ahmad, de laatst overgeblevene uit het jonge gezin Dewabsheh. Zijn jongere broertje had de brand, door kolonisten aangestoken, vanaf het begin niet overleefd, de vader overleed kort erna en de jonge, begaafde moeder Richam na een strijd van ruim een maand.

Het vijfjarige kereltje sliep – ‘weigerde’ zelfs wakker te worden voor een tante die hem probeerde te wekken - en mijn bezoek was eigenlijk meer aan zijn grootouders, of eigenlijk aan zijn grootvader, want die deed het woord, in vloeiend Hebreeuws.
Zijn vrouw, de grootmoeder, kon ik alleen de hand schudden, want ik spreek helaas - ondanks verwoede pogingen - nog steeds geen Arabisch en zij geen Hebreeuws.

Er is wel vooruitgang in de medische toestand van Ahmad.
Aan zijn herstel worden echter geen moeite of kosten! besteed. (1)
Zijn armpjes en beentjes worden uren achtereen in een onnatuurlijke houding gefixeerd door middel van een soort beugels.
Vandaag hoorde de grootvader dat de behandelingen zeker nog wel twee jaar zullen duren, dat het kind een soort drukkende omhulling van top tot teen krijgt, inclusief zijn gezichtje, met gaten voor ogen, mond en neus, een omhulsel dat elke drie maanden vervangen moet worden, wat veel geld kost.
Stel je een kleuter van 5 jaar in zo’n ‘dwangbuis’ voor!

Op internet had ik een foto gezien van een beeldig en lachend jongetje en ik was hoopvol.

Het viel me tegen. Uit het verslag van zijn grootvader begreep ik dat het kereltje heel weinig eet, veel wegzakt in een min of meer diepe slaap, kortom geen levenslust toont.

Niemand heeft het kind nog durven vertellen dat zijn beide ouders en zijn kleine broertje dood zijn. Vermoord!
Ahmad Dewabsheh blijft alleen.
Beseft hij het?

Hoewel de grootvader zich hier pertinent van distantieert, is er een Arabische groep die de aanvallen met messteken op Israëli’s - die wij in de laatste weken meemaken - wraak op deze moorddadige brandstichting noemt.



(1) Niet alleen dat de Israëlische regering zich niet verantwoordelijk acht voor de medische kosten, ook de daders van deze laffe en wrede daad zijn nog steeds ‘niet gevonden’!

7 + 1 = ?

Columns 2023

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.