Ons woord parabel is afgeleid van het Griekse woord parabolè, dat ook een weergave is van het Hebreeuwse masjal. Het duidt zowel een spreuk (denk aan Misjle Sjlomo) als een gelijkenis of parabel, doorgaans in verhalende vorm. Deze literair retorische stijlfiguur speelt een cruciale rol in de wording van zowel het vroege christendom (met name in de synoptische evangeliën) als het rabbijnse jodendom.
Eric Ottenheijm bestudeert de vroegste geschiedenis van de parabel vanaf de late Tweede Tempel periode tot aan de vroege middeleeuwen. Hij ontdekte dat zowel de parabels die aan Jezus worden toegeschreven als de parabels van de rabbijnen dezelfde motieven verwerken, vergelijkbare verschijningsvormen laten zien en soms vergelijkbare thema’s aansnijden.
De parabel was een een populaire vorm van onderricht, maar in het vroege chrtistendom kwam de productie van de klassieke parabel tot stilstand. De rabbijnen bleven nog vele eeuwen gebruik maken van het genre.