Judah Halevi toonde al op jonge leeftijd literaire talent en zijn vader, Samuel "de Castiliër", liet zijn enige zoon een brede Joodse opleiding volgen. Zijn talent werd opgemerkt en aangemoedigd. Hij koos de geneeskunst als beroep, maar de dichtkunst trok hem sterk aan. Halevi kende zowel de Arabische als de Castiliaanse poëzie, maar hij drukte zich uit in het Bijbels Hebreeuws. Na de dood van zijn vrouw reisde hij naar het Heilige Land. Na een avontuurlijke reis landde hij in Egypte en trok daarna in het voetspoor van Mozes en de Hebreeërs door de woestijn naar Erets Jisrael. De legende wil dat hij in het zicht van Jeruzalem zijn beroemde elegie Tsion ha-lo Tisj'ali zong en toen door een Arabier die uit een van de stadspoorten op hem afstormde werd gedood.

De Kuzari is het beroemdste filosofische werk van Halevi. In dit werk vraagt de koning van de Chazaren een filosoof, een christelijk scholasticus en een geleerde moslim naar hun Godsbegrip, maar hun antwoorden stellen hem teleur. Vervolgens nodigt hij een rabbijn uit. Deze doet - tot verbazing van de vorst - geen moeite om Gods bestaan te bewijzen, maar vertelt over de wonderen die God voor Zijn volk Israël heeft verricht. Dit is het begin van een filosofisch onderzoek. Het werk is verdeeld in vijf hoofdstukken in de vorm van een dialoog tussen de koning van de Chazaren en de rabbijn.
In zijn lezing wil Rolf Post niet alle bekende zaken over Halevi’s Kuzari herhalen die iedereen op internet of in naslagwerken kan vinden, maar ingaan op de tekstoverlevering, de literaire waarde en enkele filosofische aspecten van het werk.