Rabi Moses ben Maimon, ofwel de Rambam, geldt als de belangrijkste denker die het jodendom ooit heeft voortgebracht. Over Maimonides werd en wordt nog steeds gezegd: ‘Van Mozes tot Mozes was er niemand zoals Mozes’.

Hij werd geboren in 1135 als zoon van een rechter in het tolerante islamitische Cordoba. Aan de vreedzame coëxistentie tussen moslims en Joden kwam in 1148 een einde toen de fundamentalistische Almohaden Cordoba veroverden. De familie van Maimonides zag zich – evenals zoveel andere Joden in die tijd - voor de keuze geplaatst: je bekeren, de martelaarsdood sterven of vluchten. De familie van Maimonides koos voor het laatste, en zwierf vele jaren als vluchteling. Niettemin wist Maimonides uit te groeien tot een groot halachisch rechtsgeleerde, een rabbijn met internationale invloed, hoofdarts aan het hof van sultan Saladin en een veelbesproken en invloedrijk filosoof.

In zijn belangrijkste filosofische werk ‘De gids der verdoolden’ verdedigt de Rambam de stelling dat de filosofie voor het jodendom buitengewoon belangrijk is. Alleen dankzij de filosofie kunnen we begrijpen wat God is, of beter gezegd: wat God niet is, want Maimonides gaat uit van een 'negatieve' theologie. Ook moeten we de Bijbel op een filosofische manier lezen: veel passages moeten we niet letterlijk, maar metaforisch opvatten.

In de lezing wordt dieper ingegaan op het wereld-, mens- en maatschappijbeeld van deze grote geest. Ook komt de invloed van Aristoteles en islamitische denkers op de Rambam aan bod. Last, but not least wordt ingegaan op de vraag waarom de inzichten van Maimonides tot op de dag van vandaag tot felle controversen leiden binnen het jodendom - en daarbuiten.