Zinkend schip?

Leo Mock z”l

vrijdag 22 augustus 2014

Terwijl ik deze column schrijf is de relatieve rust die Israël en Gaza kenden alweer verleden tijd. Woensdag zou er zelfs een record aantal raketten op Israël afgevuurd zijn: 168. Raketten die soms niet meer dan 70 cm zijn, maar ook meterslang kunnen zijn en een langere afstand kunnen bestrijken. Zelfs schijnt Hamas de beschikking te hebben over raketten die ruim 5 meter lang zijn of nog langer. Israël heeft weer geantwoord met het beschieten van tientallen doelen uit de lucht en het doden van belangrijke Hamas-leiders. En zo is het cirkeltje weer rond. Nee, vrolijk wordt je er niet van. Het conflict tussen Israël en Gaza is natuurlijk maar één schakel in de keten van geweld en onrust die het Midden-Oosten teistert. Eigenlijk is het al decennia lang onrustig in het Midden-Oosten; waarschijnlijk al vanaf de periode na de Tweede Wereldoorlog en de dekolonisatie van het gebied. Soms denk je wel eens dat het een zinkend schip is dat Midden-Oosten …

Over zinkende schepen gesproken … ik las een artikel in de Yediot over de Joodse geschiedenis van de Titanic-ramp, dit jaar 102 jaar geleden. Nu had ik me nooit echt verdiept in de Titanic – behalve dan dat ik me verbaasde over de euvele overmoed om een megalomaan groot schip te bouwen met veel te weinig reddingsboten - en al helemaal niet over de Joodse geschiedenis ervan. Ene Eli Moskowitz schreef een boek over de Joodse geschiedenis van de Titanic dat interessant leesvoer lijkt, op basis althans van het krantenartikel. Er blijken honderden Joden aan boord te hebben gezeten – grotendeels in de derde klasse, het compartiment voor de armen. Het waren vooral vluchtelingen uit Oost-Europa op weg naar een betere toekomst in het Westen. Het exacte aantal zal waarschijnlijk nooit vast zal komen te staan (zie ook dit artikel in het Engels).

Na de ramp bogen de rabbijnen zich over de vraag wat er gebeuren moest met vrouwen die de ramp overleefden, maar wier man vermist was. Van velen werden nooit het lichaam gevonden. Mag zo'n vrouw wel hertrouwen of is ze een agoena, een ‘geketende vrouw’? Zie hier het responsum van rabbijn Jakov Meskin (1883-1956) die zelf uit Oost-Europa naar de VS was gekomen en rabbijn was in Burlington, Vermont.

Er was kosjer eten aan boord, een kosjere kok en borden met het woord ‘kosjer’ erop. Sommige Joodse reizigers waren rijk, zelfs zeer kapitaalkrachtig. Zij zaten dan ook in de eerste klasse. Want mij vooral opvalt in het artikel is de selectie tussen arm en rijk aan boord, een nare gewoonte in die tijd. Vooral naar ook omdat je vanuit de eerste klasse veel betere kansen had om gered te worden – een plekje in de reddingsboot was blijkbaar eerst aan de rijken gegund. Wie in de derde klasse zat had weinig hoop om te vluchten uit de wirwar van kamertjes en gangen. Deze segregatie tussen arm en rijk wordt nog wel eens over het hoofd gezien in de geschiedenis van het nazisme, racisme en andere ideologisch schadelijke -ismen. Wie mensen al selecteert naar vermogen, heeft ook minder moeite om te wennen aan een selectie van ‘menselijk materiaal’ op basis van bijvoorbeeld ras. Al googlend kwam ik overigens dit artikel tegen over een Joods Titanic-slachtoffer dat in Nederland werd begraven, Jakob Birnbaum, een diamantair uit België.

Genoeg over zinkende schepen … En tja, wat hadden we verder? Natuurlijk dat huwelijk tussen een Arabier en een Joodse vrouw in Israël die zoveel media-aandacht kreeg door de geplande verstoringen door tegenstanders. Tweehonderd agenten moesten de ceremonie bewaken en het koppel had zelf ook nog een dozijn bewakers ingehuurd…

Dit alles werd aangewakkerd door een organisatie, Lehava, die zich inzet tegen het gemengde huwelijk. Ondertussen schijnt de organisatie de feestzaal op de zwarte lijst te hebben gezet: men wordt opgeroepen om daar geen festiviteiten meer te vieren enzo…

Ondertussen mogen staatsrabbijnen van het Kantoor voor Religieuze Zaken in Israël niet oproepen om Lehava geldelijk te steunen. Het is een delicate kwestie waar staatsambtenaren zich buiten moeten houden. De kwestie werd actueel toen de rabbijn van Ramleh met zijn ponem op een affiche van Jad Le’achiem kwam te staan, een organisatie oorspronkelijk tegen christelijke missie en nu ook tegen gemengde huwelijken.

Voorts mag ik u de vraag niet onthouden of een orthodoxe homo wel naar het strand mag. Heteroseksuele mannen mogen dat natuurlijk niet vanwege al dat vrouwelijke schoon in badpak. Vandaar dat de trend tegenwoordig is om naar sekse-gesegregeerde stranden te gaan. Mannen bij mannen, vrouwen bij vrouwen. Maar mogen homo’s dat wel? Worden die niet juist opgewonden van de aanwezige mannen in zwembroek? Zijn zij niet beter af op een gemengd strand met vrouwen – zij worden immers niet opgewonden van al dat vrouwelijk schoon in strak zittende bikini’s? In het kort komt het erop neer dat de vier rabbijnen allemaal zeggen dat men absoluut niet naar de gemengde stranden mag gaan, maar toch naar de enkel mannen-stranden. Want er is ook het probleem dat anderen niet weten dat jij je aangetrokken voelt tot mannen. Zij denken dus gewoon dat je als hetero-man de halacha overtreedt en juist een gemengd strand opzoekt vanwege de mooie vrouwen daar…

De rabbijnen geven enkele tips hoe je als homo toch naar een enkel mannenstrand kan gaan: de bril afzetten tijdens het strandbezoek, niet te veel rondkijken naar de mannenlichamen, maar je focussen op het zwemmen en sporten. Of op een visuele afstand van de aanwezige mannen blijven, en je vóór en na het strandbezoek spiritueel sterken in de vrees en liefde voor God. Eén rabbijn brengt zelfs een verhaal over een orthodoxe homoseksueel die op het mannenstrand altijd een oortelefoon met religieuze muziek op heeft om zo niet afgeleid te worden door het mannelijk schoon.

Als dat allemaal niet helpt en je het psychisch niet trekt en gefrustreerd wordt, kun je maar beter niet naar het strand gaan, of alleen het strand bezoeken op afgelegen plekken of afwijkende tijden wanneer er niemand is, of badderen in een rivier waar men meestal de kleren aanhoudt… Een actuele vraag als je land beschoten wordt met raketten.

Sjabbat Sjalom…

7 + 4 = ?
Deze discussie over homo's op het strand, is net zoiets als de zwarte Pieten discussie in Nederland. Alsof er geen andere problemen zijn in een wereld van natuurrampen, Ebola virus en verder de halve wereld in brand staat door oorlogen.

Columns 2023

Columns 2022

Columns 2021

Columns 2020

Columns 2019

Columns 2018

Columns 2017

Columns 2016

Columns 2015

Columns 2014

Columns 2013

Columns 2012

Columns 2011

Columns 2010

Columns 2009

Columns 2008

Doneren

Crescas kan niet zonder jouw steun. Met elke donatie, hoe klein ook, steun je onze activiteiten en zorg je dat wij nog meer voor Joods Nederland kunnen betekenen.